Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie z tytułu udzielenia zezwolenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Tarno, Asesor WSA Hieronim Sęk (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi I. T. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie z tytułu udzielenia zezwolenia 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] maja 2007 r., nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Prezesa Głównego Urzędu Miar na rzecz I. T. kwotę 2.800 zł (dwa tysiące osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sadowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Pismem z dnia 27 marca 2007 r. I. T. - Skarżący w niniejszej sprawie, wniósł do Prezesa Głównego Urzędu Miar (dalej - PGUM) o zwrot nienależnie pobranej opłaty za wydanie zezwolenia nr [....] z dnia [...] września 2005 r. na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (tachografów samochodowych) w kwocie 10.500 zł. Wskazał, że za zezwolenie uiścił 12.000 zł, gdy tymczasem należna opłata wynosić powinna 1.500 zł, tak, jak od zezwolenia obejmującego instalację lub naprawy. Jego zdaniem opłata w wyższej wysokości wynikała z przepisów rozporządzenia, które w tym zakresie wykraczało poza zakres czynności podlegających opłacie wymienionych w ustawie, obejmując opłatą także sprawdzanie urządzeń rejestrujących.

Decyzją z dnia [...] maja 2007 r. nr [...] PGUM odmówił stwierdzenia nadpłaty z powyższego tytułu. Wprawdzie przyznał za stroną, iż w przepisie art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.m.", przewidziano opłaty jedynie za zezwolenia dotyczące wykonywania napraw lub instalacji przyrządów pomiarowych, ale w § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. Nr 229, poz. 2309), powoływanego dalej jako "rozporządzenie", ustalono wysokość opłaty za zezwolenia dotyczące wykonywania napraw lub instalacji oraz sprawdzania przyrządów pomiarowych. PGUM uznał jednak, iż mimo niepokrywania się tych przepisów ma obowiązek stosować przepisy rozporządzenia, a to oznaczało, że uiszczona opłata w wysokości 12.000 zł od zezwolenia była w prawidłowej wysokości. Ponadto, organ wskazał, że z uwagi na brak uiszczenia przez wnioskodawcę w przewidzianym prawem terminie (14 dni) opłaty za udzielone zezwolenie wydana została decyzja z dnia [...] listopada 2005 r. określająca zaległą opłatę w kwocie 12.000 zł oraz odsetki. Wskazana kwota została uiszczona w dniu 6 stycznia 2006 r., a odsetki w terminie późniejszym.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 12 czerwca 2007 r. strona podtrzymała stanowisko o sprzeczności rozporządzenia z ustawą, nawiązując w tym zakresie do poglądu wyrażonego w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. akt III SA/Wa 2216/06. Nadto, zakwestionowała stanowisko PGUM, że jest on związany treścią takiego rozporządzenia.

Utrzymując w mocy decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] decyzję z dnia [...] maja 2007 r. PGUM w oparciu o przepisy art. 16c ust. 1, art. 24 ust. 1, 2 i 4, art. 24a ust. 2 i 4 P.m. oraz art. 12 ust. 1, art. 19 ust. 1 i załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz. Urz. WE L 370 z 31 grudnia 1985 r. ze zm.) wywiódł, iż przepisy te należy uwzględniać przy ustalaniu opłat obciążających podmioty uzyskujące zezwolenia. Wydanie więc zezwolenia powoduje obowiązek uiszczenia zapłaty za całość czynności podjętych przez organy administracji miar podczas udzielania zezwolenia (instalacji lub naprawy i sprawdzania). Jego zdaniem wykładnia systemowa oraz logiczna przepisów z zakresu udzielania zezwoleń pozwala na ustalenie rodzaju czynności, na których wykonywanie wydawana jest decyzja, a w konsekwencji możliwy jest do ustalenia katalog czynności podlegających należnej opłacie. Przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia odzwierciedla więc uregulowania zawarte w rozporządzeniu Rady i ustawie - Prawa o miarach. Znajduje to potwierdzenie także w treści art. 24a ust. 4 P.m., który nakazuje uzależniać określenie opłat za udzielenie zezwolenia od "zakresu udzielanych zezwoleń". W ocenie PGUM strona bezzasadnie kwestionuje przepisy rozporządzenia, gdyż odpowiadają one zakresowi spraw przekazanych do uregulowania w akcie wykonawczym i wytycznych zawartych w treści delegacji ustawowej. W motywach rozstrzygnięcia zwrócono również uwagę, że w przedmiotowej sprawie PGUM wydał decyzję określającą zaległą opłatę za zezwolenie i decyzja ta (z dnia [...] listopada 2005 r.) stała się ostateczna, gdyż nie złożono od niej środka zaskarżenia (wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy). W tej sytuacji wnioskodawca nie mógł powoływać się - w ocenie organu - na wprowadzenie go w błąd pismem z dnia 25 sierpnia 2005 r., przy którym przesłano zezwolenie wskazując na konieczność uiszczenia opłaty w wysokości 12.000 zł. Nieadekwatne do rozstrzyganej sprawy były też wyroki sądu administracyjnego wskazywane przez stronę, bowiem odnosiły się one do sytuacji, w których wnioskodawcy skarżyli decyzje dotyczące określenia opłaty.

Strona 1/6