Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie sędzia WSA Jacek Kaute, sędzia WSA Beata Sobocha-Holc (sprawozdawca), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 sierpnia 2021 r. sprawy ze skargi K.T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn oddala skargę
W dniu 7 lutego 2018 r. K. T. (Skarżąca, Strona, Podatnik) złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. zeznanie podatkowe SD-3, w którym wykazała nabycie w dniu 5 lipca 2017 r. od T. W. darowizny w postaci środków pieniężnych w kwocie 165.575 zł. Następnie Naczelnik Urzędu Skarbowego W., zgodnie z właściwością przekazał w dniu 12 marca 2018 r. zeznanie podatkowe Naczelnikowi Urzędu Skarbowego W. (Naczelnik, Organ pierwszej instancji).
Decyzją z dnia [...] września 2020 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. przyjmując do podstawy opodatkowania kwotę 5.757.515 zł stanowiącą kumulacje wartości rzeczy lub praw majątkowych nabytych od T. W. w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, ustalił Stronie zobowiązanie podatkowe wysokości 1.149.289 zł. Jednocześnie organ podatkowy pierwszej instancji ustalając podatek od łącznej wysokości nabytych rzeczy i praw majątkowych uwzględnił podatek w wysokości 1.116.174 zł wynikający z opodatkowania uprzednio dokonanych darowizn, tj. tych, które miały miejsce w poprzednim okresie tak, że do zapłaty pozostała kwota 33.115 zł.
Od powyższej decyzji Strona reprezentowana przez pełnomocnika złożyła odwołanie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. (Organ drugiej instancji, Dyrektor) wnosząc o uchylenie przedmiotowej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2020 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. W uzasadnieniu Dyrektor wskazał, że trudno uznać, aby przekazanie w drodze darowizny przez T. W. na rzecz K. T. kwoty pieniężnej odbywało się w ramach spełnienia przez niego obowiązku alimentacyjnego względem wspólnego małoletniego dziecka. Jak wynika z akt sprawy, K. T. działała w swoim imieniu na swoją rzecz, stając się tym samym właścicielką darowanych środków. Strona składając zeznanie SD- 3, zaznaczyła wyraźnie, iż tytułem nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych jest darowizna. Do zeznania zostały dołączone przez Podatnika wydruki z konta potwierdzające wpływ środków pieniężnych od T. W. Z dostępnych organowi podatkowemu systemów (np. CZM) wynika, że w ciągu ostatnich 10 lat Strona nabyła cztery nieruchomości o łącznej wartości 3.863.238,25 zł, 7 samochodów w tym:[...], [...], [...], [...], [...], [...],[...]. K. T. nie wskazała innych źródeł dochodów na pokrycie poczynionych przez nią wydatków związanych z nabyciem ww. rzeczy. Zatem nie można uznać, aby środki pieniężne przekazane K. T. przez T. W. wynikały z obowiązku alimentacyjnego na rzecz wspólnego ich dziecka. Przekazanie tytułem darmym przez T. W. K. T. środków pieniężnych spowodowało przysporzenie majątku samej obdarowanej. Odnosząc się zatem do zarzutów zawartych przez Stronę w odwołaniu, Dyrektor Izby Administracyjnej stwierdził, że zarzuty te nie zasługują na uwzględnienie, gdyż wbrew twierdzeniom Strony, organ podatkowy nie naruszył wskazanych tam przepisów ustawy Ordynacji podatkowej.
Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Organu drugiej instancji Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o stwierdzenie nieważności decyzji DIAS z dnia [...] grudnia 2020 r. oraz poprzedzającej jej decyzji NUS z dnia [...] września 2020 r., zaś w przypadku uznania, iż zarzut skargi z pkt 1.1 i 1.2 nie zasługuje w całości na uwzględnienie, o uchylenie w całości decyzji DIAS z dnia [...] grudnia 2020 r. oraz poprzedzającej jej decyzję NUS dnia [...] września 2020 r. z uwagi na wydanie przedmiotowych decyzji z naruszeniem art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej z uwagi na fakt, że decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa, a także o zwrot kosztów postępowania wg norm prawem przepisanych, rozpatrzenie sprawy na rozprawie oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Ponadto pełnomocnik wniósł o połączenie, na zasadzie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej także "P.p.s.a."), do wspólnego rozpoznania, a odrębnego rozpatrzenia tej skargi ze skargami Skarżącej na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 1948/19).