Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędziowie Asesor WSA Sylwester Golec (spr.), Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości H. Sp. z o. o. w upadłości z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2002 r. oddala skargę
III SA/Wa 1556/05
Uzasadnienie
Decyzja z dnia [...] grudnia 2004 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił H. Sp. z o.o. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2002 w kwocie 366 509,00 zł. to jest w kwocie o 269 688,00 zł wyższej od zobowiązania zadeklarowanego przez spółkę. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że z zabezpieczonych w spółce dokumentów magazynowych wynika, że spółka zaniżyła przychody ze sprzedaży o kwotę 30 118,40 zł uzyskana, ze sprzedaży 5 792 sztuk koszulek na rzecz firmy "J.". Organ stwierdził, że w dokumentach księgowych spółki zabezpieczono dowód "magazyn wyda" nr [...] (załącznik nr 45 do protokołu z kontroli skarbowej) dokumentujący wydanie z magazynu 10 792 sztuk koszulek na rzecz firmy "J.", z dołączoną do niego notatką, z której wynika że 5000 sztuk koszulek wymienionych w tym dowodzie wykazano na fakturze VAT nr [...] (załącznik nr 44 do protokołu z kontroli skarbowej). Według zapisu na instrukcji pozostałe 5 792 koszulek wyceniono na kwotę 30 118,40 zł i na instrukcji przy tym zapisie umieszczono adnotację "bez faktury".
Ponadto organ stwierdził, że w dokumentacji księgowej spółki H. znajdują się liczne dowody nazwane "pokwitowanie sprzedaży z odroczonym terminem płatności" lub "sles recipt" (ang. potwierdzenie sprzedaży). Z treści tych dowodów wynika, że dokumentują one przyjęcie przez spółkę zapłaty za sprzedane towary w łącznej kwocie 1 040 410,93 zł. W dowodach tych wykazano ilości sprzedanych przez spółkę towarów handlowych, ich ceny i wartości tych towarów oraz dane nabywców. Dowody te zostały opatrzone podpisami przez osoby reprezentujące nabywców i spółkę z o.o. H.. Do dowodów tych zostały wystawione dokumenty magazynowe, z których wynikało, że towary wykazane na tych dowodach zostały wydane z magazynu spółki podmiotom wskazanym na dowodach "pokwitowanie sprzedaży z odroczonym terminem płatności" lub "sles recipt". W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w ewidencjach księgowych brak jest zapisów potwierdzających przyjęcie od nabywców kwot wynikających z opisanych dowodów. Brak jest również dokumentów potwierdzających zwrot towarów wymienionych na tych dowodach do skarżącej spółki.
W oparciu o te ustalenia organ kontroli skarbowej uznał, że spółka nie wykazała w księgach rachunkowych przychodów ze sprzedaży 5 972 sztuk koszulek na rzecz firmy "J." a także przychodów z opisanych dowodów sprzedaży czym naruszyła przepis art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako u.p.d.o.p. Z tego względu organ na podstawie art. 193 § 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w dalszej części powoływanej jako O.p., nie uznał ksiąg rachunkowych prowadzonych przez spółkę w roku 2002 za dowód w zakresie wynikających z tych ksiąg przychodów.
Ponadto organ stwierdził, że spółka po stronie kosztów wykazała w księgach zakupy od spółek z ograniczona odpowiedzialnością: T. i C. obie z siedzibą w W. ul. B. oraz od spółki L. z siedzibą w W. ul. P.. Na podstawie otrzymanych z Prokuratury Okręgowej w W. kopii protokołów z przesłuchania w charakterze podejrzanego S B. ustalono, że osoba ta założyła wymienione spółki a także wiele innych spółek wyłącznie w tym celu ażeby wystawiać faktury VAT dokumentujące sprzedaż towarów przez te spółki, które to faktury w rzeczywistości nie dokumentowały rzeczywistych transakcji- tzw. puste faktury. S B. zeznał, że faktury te sprzedawał różnym podmiotom, za cenę która wyrażała się w odpowiednim procencie wartości sprzedawanej "pustej faktury" i że wśród nabywców tych faktur znajdowała się również spółka H.. W celu stworzenia pozorów rzeczywistego obrotu, firmy S B. otrzymywał od nabywców faktur zapłaty kwot z nich wynikających za pośrednictwem banków, a następnie pieniądze te były zwracane nabywcom faktur.