Sprawa ze skargi na decyzję Ministira Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłatach na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa, Asesor WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant Monika Kawa-Ogorzałek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2007 r. sprawy ze skargi A. Spółka z o. o. z siedzibą w K. na decyzję Ministira Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia ... października 2006 r. nr... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłatach na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/15

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia ... października 2006 r. Nr... Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego działając na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - powoływanej dalej jako "Kpa") oraz art. 19 ust. 5, ust. 9 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111), w związku z art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - określanej dalej jako "ustawa Ord. pod.") po rozpatrzeniu odwołania "A. sp. z o.o." z siedzibą w K. ("Skarżącej") od decyzji Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej ("Dyrektora PISF") z dnia ... sierpnia 2006 r. Nr... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w wysokości 18.174,99 zł z tytułu opłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej; utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

Z przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanu faktycznego wynika, że Skarżąca działając na podstawie przepisów art. 75 § 1 ustawy Ord. pod. w związku z art. 19 ust. 9 ustawy o kinematografii złożyła w dniu 9 maja 2006 r., do Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej wniosek o stwierdzenie nadpłaty w zakresie całości wpłaty w wysokości 18.174,99 zł na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej uiszczonej na podstawie przepisu art. 19 ust 5 ustawy o kinematografii.

W uzasadnieniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty Skarżąca zarzuciła niezgodność przepisów normujących kwestię wpłat na Polski Instytut Sztuki Filmowej określonych w ustawie o kinematografii z prawem wspólnotowym, w szczególności z przepisem art. 6 ust. 1 i ust. 3 Dyrektywy nr 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dalej określanej jako "Dyrektywy o zezwoleniach") oraz naruszenie przepisów art. 2, art. 20, art. 22 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W ocenie Skarżącej jej działalność, a także sfera wpłat na Polski Instytut Sztuki Filmowej podlega przepisom Dyrektywy o zezwoleniach w szczególności przepisowi art. 6 ust. 1 Dyrektywy w związku z pkt 20 jej preambuły. Zgodnie z powoływanym przez Skarżącą przepisem art. 6 ust. 1 Dyrektywy "Zezwolenie ogólne na udostępnianie sieci i świadczenie usług w zakresie łączności elektronicznej oraz prawa użytkowania częstotliwości radiowych i prawa użytkowania numerów mogą być poddane jedynie wymogom określonym odpowiednio w częściach A, B oraz C Załącznika."

W ocenie Skarżącej tylko takie wymogi winny być obiektywnie uzasadnione stosownie do danej sieci lub danej usługi, niedyskryminujące, proporcjonalne i jawne. Z ust. 3 ww. artykułu wynika ponadto, iż "Zezwolenie ogólne winno zawierać jedynie te wymogi, które są właściwe dla danego sektora i które zostały określone w części A Załącznika, oraz nie powinny pokrywać się z wymogami stosowanymi wobec operatorów na mocy przepisów prawa krajowego."

Strona 1/15