Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Owsiak, sędzia WSA Anna Zaorska, Protokolant specjalista Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi M.W. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności prezesa zarządu za zaległości spółki z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za listopad i grudzień 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...], 2) zasądza od Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na rzecz M.W. kwotę 997 zł (słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
M. W. (dalej: strona lub skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (dalej: organ odwoławczy lub Minister RPiPS) z [...] kwietnia 2019 r. uchylającą decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Prezes Zarządu PFRON, organ pierwszej instancji) z [...] kwietnia 2017 r., w przedmiocie odpowiedzialności za zaległości E. [...] sp. o. o. (spółka) z tytułu wpłat na PFRON za listopad i grudzień 2012 r.
W powyższej decyzji organ odwoławczy ustalił, co następuje.
Decyzją z [...] kwietnia 2017 r. Prezes Zarządu PFRON ustalił, że skarżąca, jako prezes zarządu ponosi odpowiedzialność za zaległości spółki z tytułu wpłat na PFRON za listopad i grudzień 2012 r. w kwocie głównej [...] zł wraz z odsetkami w kwocie [...] zł naliczonymi na dzień wydania decyzji.
W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła prawo naruszenie:
1. art. 116 § 1 pkt la i § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) w zw. z art. 10 i art. 11 ust. 1 i 2 ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2003 r. nr 60, poz. 535 ze zm., dalej prawo upadłościowe) w brzmieniu obowiązującym do [...] stycznia 2016 r. w zw. z art. 49 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 ze zm.; dalej ustawa o rehabilitacji), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym przyjęciu, że zostały spełnione przesłanki uzasadniające orzeczenie odpowiedzialności strony za zaległość z tytułu wpłat na PFRON za listopad i grudzień 2012, pomimo zaistnienia przesłanki egzoneracyjnej, uwalniającej ją od tej odpowiedzialności, a przesłanką tą było złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości we właściwym terminie, tj. niezwłocznie po tym jak strona powzięła wiedzę (a nie jedynie przypuszczenie), że sytuacja finansowa spółki uzasadnia złożenie takiego wniosku, co wymagało dodatkowo sporządzenia bilansu spółki, oraz błędnego wskazania przez organ okresu składkowego, za który odpowiedzialność miałaby ponosić odwołująca;
2. art. 107 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 92 ust. 1 prawa upadłościowego w zw. z art. 49 ustawy o rehabilitacji, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że strona odpowiada za odsetki od zaległości z tytułu wpłat na PFRON za okres po ogłoszeniu upadłości spółki;
3. art. 122 i 187 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 49 ustawy o rehabilitacji, polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu materiału dowodowego i niepodjęciu wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy, w tym niewyjaśnienia kondycji finansowej spółki w chwili powołania strony na stanowisko prezesa zarządu spółki, jej przyczyn, w tym nie będących wynikiem okoliczności, na które spółka miała wpływ, pominięcia konieczności przygotowania przez stronę dokumentów wymaganych przepisami prawa upadłościowego w celu skutecznego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości i w końcu braku ustalenia, że wniosek o ogłoszenie upadłości z opcją układową został złożony we właściwym czasie, tj. z chwilą powzięcia wiedzy o ogłoszeniu upadłości przez głównych odbiorców towarów produkowanych przez spółkę i związanym z tym realnym ryzykiem braku możliwości wyegzekwowania wymagalnych należności spółki z tytułu sprzedanego towaru;