Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz, sędzia WSA Maciej Kurasz, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 14 listopada 2019 r. sprawy ze skargi B. M.-W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Postanowieniem z [...] kwietnia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W., po rozpatrzeniu zażalenia B. M. ("Skarżąca", "Strona") na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z [...] lutego 2019 r. w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji z [...] października 2018 r., utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

Z akt sprawy wynika, że ww. postanowieniem z 13 lutego 2019 r., wydanym na podstawie art. 239a w związku z art. 239b § 1 pkt 4, § 2, § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, Naczelnik nadał rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji z [...] października 2018 r., określającej Skarżącej zobowiązanie podatkowe w wysokości 77 425 zł w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. z tytułu dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia, w dniu 12 września 2012 r., lokalu mieszkalnego nr [...] położonego w W., ul. [...], przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W zażaleniu na postanowienie Naczelnika Skarżąca wniosła o uchylenie Naczelnika, zarzuciła obrazę art. 239 § 2, art. 120, art. 121 i art. 124 Ordynacji podatkowej, polegającą na braku uprawdopodobnienia przez Organ podatkowy, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie przez Stronę wykonane, oraz obrazę ogólnych zasad postępowania podatkowego. W ocenie Strony uzasadnienie zaskarżonego postanowienia w żaden sposób nie ustosunkowuje się do konieczności uprawdopodobnienia niewykonania zobowiązania wynikającego z decyzji, a co za tym idzie działanie Organu wyklucza możliwość nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Wykonanie decyzji nieostatecznej ma charakter wyjątkowy, dlatego przesłanki nadania jej rygoru natychmiastowej wykonalności nie mogą być interpretowane rozszerzająco, lecz muszą być poddawane wykładni ścisłej. Strona wskazała, iż oparcie postanowienia o nadaniu rygoru wyłącznie na okoliczności faktycznej wynikającej z art. 239b § 1-4 Ordynacji podatkowej czyniłoby zbędnym formułowany w § 2 cyt. artykułu warunek zastosowania tegoż rygoru, którym jest uprawdopodobnienie niebezpieczeństwa niewykonania zobowiązania. Zdaniem Skarżącej Organ podatkowy nie wskazał jakichkolwiek okoliczności pozwalających przyjąć, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane, biorąc pod uwagę fakt, iż Strona od lat regularnie i terminowo opłaca wszelkie podatki, wobec czego przedmiotowe postanowienie narusza także art. 124 Ordynacji podatkowej, dodatkowo bagatelizując ciążący na organie podatkowym obowiązek wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy sytuacją majątkową Strony, a brakiem możliwości wyegzekwowania istniejącej należności w późniejszym terminie. Ponadto Strona wskazała, iż jest w trakcie postępowania odwoławczego, wobec czego zasadnym byłoby wstrzymanie się z nadaniem rygoru natychmiastowej wykonalności do czasu rozstrzygnięcia przedmiotowego odwołania, gdyż istnieje, zdaniem Strony, prawdopodobieństwo, że decyzja pierwszoinstancyjna zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego. Wobec powyższego nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności jest, w opinii Strony, przedwczesne, a podjęcie ewentualnego wykonania decyzji w drodze przymusu jest niesprawiedliwe i może spowodować niepowetowane szkody w majątku podatnika. Ponadto Strona podkreśliła, że jakiekolwiek procedowanie organów podatkowych przed terminem przedawnienia, upływającego w dniu 31 grudnia 2018 r., budzi zasadnicze wątpliwości co do legalności. Działanie Naczelnika narusza elementarną zasadę zaufania ze względu na fakt, że przez prawie 6 lat od daty sprzedaży lokalu mieszkalnego do daty wszczęcia postępowania podatkowego Organ podatkowy nie podejmował działań "hodując" odsetki od zobowiązania. Wydał decyzję nieostateczną tuż przez upływem terminu przedawnienia spornego zobowiązania, a automatyzm w nadaniu ww. decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności przykrywa, zdaniem Strony, opieszałość Organu, jest działaniem opresyjnym, naruszającym prawa i standardy państwa. Strona zauważyła, że wszczęcie postępowania karnoskarbowego, umorzonego tylko z powodu niedopuszczenia do przedawnienia spornego zobowiązania, przy długotrwałej bezczynności, jest działaniem bezprawnym, naruszającym prawa podmiotowe.

Strona 1/5