Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy uchylenia w całości ostatecznej decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Jacek Kaute, sędzia WSA Maciej Kurasz, Protokolant starszy referent Anna Skorupska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2022 r. sprawy ze skargi M.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia w całości ostatecznej decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że aktem notarialnym z dnia 25 czerwca 2008 r. M.W. (dalej "Skarżący") wraz z bratem sprzedał zabudowaną nieruchomość o obszarze 7101 m2 położoną we wsi S. oznaczoną jako działki Nr [...] wraz z domem mieszkalnym o powierzchni zabudowy 137 m2 za łączną cenę 700.000,00 zł. Skarżący był współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości w 5/6 części. Współwłaścicielem w 1/6 części sprzedanej nieruchomości stał się w drodze nabycia spadku po W.W. z chwilą śmierci spadkodawcy, tj. 27 kwietnia 1999 r., natomiast 4/6 części nieruchomości nabył na podstawie umowy sprzedaży, sporządzonej aktem notarialnym z dnia 26 września 2007 r.

Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. (dalej "NUS" lub "organ pierwszej instancji") określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 41.666,00 zł z tytułu odpłatnego zbycia w dniu 25 czerwca 2008 r. (przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie) zabudowanej nieruchomości położonej w S.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wyjaśnił, że Skarżący nie wykazał w zeznaniu podatkowym uzyskanego przychodu ze sprzedaży ww. nieruchomości oraz nie złożył oświadczenia na podstawie art. 21 ust. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej "u.p.d.o.f.").

Pismem z dnia 28 lipca 2020 r. pełnomocnik Skarżącego, na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Op w związku z art. 241 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej "O.p."), wniósł o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją NUS z dnia [...] listopada 2012 r.

W uzasadnieniu wniosku wyjaśnił, że Skarżący nie wykazał zryczałtowanego podatku dochodowego z odpłatnego zbycia ww. nieruchomości ponieważ w sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie, tzw. "ulga meldunkowa"

W ocenie pełnomocnika Skarżący złożył (w sposób dorozumiany poprzez niezłożenie deklaracji) oświadczenie o zwolnieniu z podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości, w związku z tzw. "ulgą meldunkową" przez jego niewskazanie w deklaracji podatkowej. W świetle uregulowań art. 21 ust. 1 pkt 126 i art. 21 ust. 21 u.p.d.o.f. w brzmieniu z lat 2007-2008 oraz art. 8 ust. 1 i 3 ustawy zmieniającej z 2008 r., wystarczającym warunkiem skorzystania z tzw. "ulgi meldunkowej" było zameldowanie przez podatnika w budynku lub lokalu stanowiącym przedmiot odpłatnego zbycia na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Jeżeli w sprawie nie budzi wątpliwości, że podatnik zamieszkiwał pod danym adresem i był zameldowany w tym miejscu przez wymagane co najmniej 12 miesięcy, samo niezłożenie oświadczenia o spełnieniu tego warunku nie może pozbawiać prawa do takiej ulgi (por. wyrok NSA z dnia 31.07.2019 r. sygn. akt II FSK 3685/18). Pełnomocnik podniósł, że celem i zamiarem podatnika było skorzystanie z tzw. "ulgi meldunkowej".

Strona 1/7