Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Tarno, Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Kultury I Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłatach na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej oddala skargę
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z [...] października 2006 r., Nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego - działając na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej jako "Kpa") oraz art. 19 ust. 5, ust. 9 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111; dalej "ustawa o kinematografii") w zw. z art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "Op"), po rozpatrzeniu odwołania R. sp. z o.o. z siedzibą w K. (zwanej dalej "Skarżącą") od decyzji Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej (zwanego dalej "Dyrektorem PISF") z [...] sierpnia 2006 r. Nr [...] (sygn. akt [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w wysokości [...] zł z tytułu opłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
Powyższe rozstrzygnięcie Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wydał na podstawie następującego stanu faktycznego.
Wnioskiem z [...] maja 2006 r. Skarżąca, powołując się na art. 75 § 1 Op oraz art. 19 ust. 5 i ust. 9 ustawy o kinematografii, zwróciła się do Dyrektora o stwierdzenie nadpłaty w zakresie całości wpłaty w wysokości [...]zł dokonanej [...] kwietnia 2006 r., na rzecz PISF. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku Skarżąca zarzuciła niezgodność przepisów normujących kwestię wpłat na PISF określonych w ustawie o kinematografii z prawem wspólnotowym, w szczególności z przepisem art. 6 ust. 1 i ust. 3 Dyrektywy nr 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 108 z 24 kwietnia 2002 r.; dalej określanej jako "Dyrektywy o zezwoleniach") oraz naruszenie przepisów art. 2, art. 20, art. 22 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
W ocenie Skarżącej jej działalność, a także sfera wpłat na PISF podlega przepisom Dyrektywy o zezwoleniach w szczególności przepisowi art. 6 ust. 1 Dyrektywy o zezwoleniach w zw. z pkt 20 jej preambuły. Zgodnie z powoływanym przez Skarżącą art. 6 ust. 1 Dyrektywy o zezwoleniach "Zezwolenie ogólne na udostępnianie sieci i świadczenie usług w zakresie łączności elektronicznej oraz prawa użytkowania częstotliwości radiowych i prawa użytkowania numerów mogą być poddane jedynie wymogom określonym odpowiednio w częściach A, B oraz C Załącznika."
W ocenie Skarżącej tylko takie wymogi winny być obiektywnie uzasadnione stosownie do danej sieci lub danej usługi, niedyskryminujące, proporcjonalne i jawne. Z ust. 3 ww. artykułu wynika ponadto, iż "Zezwolenie ogólne winno zawierać jedynie te wymogi, które są właściwe dla danego sektora i które zostały określone w części A Załącznika, oraz nie powinny pokrywać się z wymogami stosowanymi wobec operatorów na mocy przepisów prawa krajowego."
Zdaniem Skarżącej w załączniku do Dyrektywy o zezwoleniach nie została przewidziana możliwość nakładania na operatorów kablowych działających jako przedsiębiorcy telekomunikacyjni opłat związanych ze wspieraniem produkcji filmowej w ramach działalności PISF.