Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Pinkowski, Sędziowie Sędzia WSA (del.) Dariusz Dudra (spr.), Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2005 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2) określa, że decyzja, której nieważność stwierdzono nie może być wykonana w całości.

Uzasadnienie strona 1/4

Prezes Kasy Ubezpieczenia Rolniczego decyzją z dnia [...] kwietnia 2004 r., nr [...], na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 10 oraz art. 41a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r., Nr 7, poz. 25 ze zm.), rozpatrując wniosek J. M. o ponowne rozpatrzenie sprawy załatwionej decyzją z dnia [...] lutego 2005 r., nr [...] odmawiającą umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników, odmówił umorzenia należności wraz z odsetkami. W uzasadnieniu organ stwierdził, że na podstawie posiadanych dokumentów oraz danych zawartych w podaniu nie wynikają okoliczności mające wpływ na osłabienie zdolności płatniczych wnioskodawcy. W gospodarstwie nie było zdarzeń losowych (tj. upadki inwentarza, powódź lub pożar).

W skardze na powyższą decyzję J. M. podniósł, że nie miał możliwości finansowych spłaty tych składek. Na złą kondycję w jego byłym gospodarstwie wpłynęły dwa lata klęski suszy i 2 lata wiosennych przymrozków, gdyż przez te kaprysy pogodowe wyschły i wymarzły mu truskawki i zboże, a także padła mu jedyna krowa. Skarżący podkreślił, że opłacał przez 23 lata składki na ZUS i przez 23 lata składki na KRUS. Jego żona opłacała składki na ZUS przez 9 lat, zaś na KRUS - 23 lata. Wydanie przez rządzących krzywdzącej ustawy spowodowało, że pozostali bez żadnych warunków na dalsze życie. Wnioskodawca wskazał, że ma 58 lat, jego żona 50 i są oboje osobami bezrobotnymi bez prawa do zasiłku i możliwości podjęcia pracy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Wstępnie Sąd zauważa, iż zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), zwanej dalej p.p.s.a. kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a., sprawowana jest o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c p.p.s.a.), lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Sąd zwraca także uwagę na art. 134 § 1 ustawy p.p.s.a., który stanowi, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Powołany przepis daje podstawę do uwzględnienia skargi także wtedy, gdy strona nie podnosi podczas toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego zarzutów będących podstawą wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonego indywidualnego aktu administracyjnego. Podnieść również należy, iż zgodnie z § 2 tego artykułu Sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności. W niniejszej sprawie zaistniały podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji organu drugiej instancji. Zaskarżona decyzja w sposób rażący narusza przepis procedury administracyjnej. Aby odnieść się już do skonkretyzowanego, kwalifikowanego naruszenia prawa należy poczynić kilka uwag natury ogólnej.

Strona 1/4