Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. K. kwotę 5117 zł (słownie: pięć tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/10

Decyzją z [...] listopada 2011r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił Skarżącemu - M. K., wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010r. w kwocie 51.744 zł.

Wyjaśnił, że 26 sierpnia 2010r., za cenę wynoszącą 610.000 zł, Skarżący sprzedał mieszkanie położone w W. przy ul. [...], którego był właścicielem od 19 lipca 2007r. (akt notarialny Rep. A Nr [...]). Następnie, 29 kwietnia 2011r. złożył deklarację PIT-23 oraz oświadczenie o przeznaczeniu uzyskanego ze sprzedaży przychodu na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej "u.p.d.o.f.", w brzmieniu obowiązującym 31 grudnia 2008r. Natomiast 22 czerwca 2011r. Skarżący złożył poświadczenie Urzędu W., że w okresie od 18 kwietnia 2006r. do 24 sierpnia 2010r. był zameldowany w sprzedanym lokalu. Wyjaśnił ponadto, że złożenie deklaracji PIT-23 oraz oświadczenia o przeznaczeniu przychodu na cele mieszkaniowe wynikało z błędnej informacji pracowników organu podatkowego, zamieszkiwaniem w tym lokalu przed 1 stycznia 2007r. (opóźnienie w podpisaniu aktu notarialnego zawinione było przez dewelopera) oraz wydatkowaniem przychodu na zakup innego mieszkania. Skarżący uważał, że spełnił warunki zastosowania tzw. "ulgi meldunkowej", określonej w art. 21 ust. 1 pkt 126 u.p.d.o.f.

W postępowaniu podatkowym ustalono, że deweloper wydał Skarżącemu mieszkanie 20 lutego 2006r. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego, datą nabycia przedmiotowego lokalu był jednak dzień podpisania aktu notarialnego ustanawiającego odrębność własność tego lokalu. Bez znaczenia było natomiast, kiedy lokal został wydany oraz kiedy Skarżący się w nim zameldował.

Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od 1 stycznia 2007r. do 31 grudnia 2008r. stosuje się zasady obowiązujące 31 grudnia 2008r., a zatem uzyskany przez Skarżącego przychód podlega opodatkowaniu zgodnie z zasadami określonymi w art.30e u.p.d.o.f.

Za koszty uzyskania przychodów nie uznano kosztów poniesionych przed objęciem lokalu przez Skarżącego oraz nieudokumentowanych fakturami VAT. Jako koszty uzyskania przychodu, na które składały się koszty nabycia lokalu i nakłady zwiększające jego wartość, uwzględniono wydatki w kwocie 298.719,56 zł, które po ich powiększeniu o wskaźniki wzrostu cen wyniosły 322.778,43zł.

Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że Skarżący spełnił tylko jeden z warunków uprawniających do skorzystania z ulgi meldunkowej, tj. udokumentował zameldowanie w sprzedanym lokalu na pobyt stały przez okres 12 miesięcy. Natomiast w wymaganym terminie nie złożył oświadczenia o spełnieniu warunków tej ulgi. Tym samym Skarżącemu nie przysługiwało prawo do jej zastosowania.

Strona 1/10