Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz, Sędziowie sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), sędzia WSA Jarosław Trelka, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi A. F. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o stwierdzenie nieważności interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/9

Jak wynika z akt sprawy, A. F. (dalej: "Skarżąca", "Wnioskodawczyni") wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania jednorazowego świadczenia pieniężnego (pomocy finansowej) otrzymanego z Finlandii.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Skarżąca wskazała m.in., że w marcu 2014 r. Skarżąca zachorowała i przeszła operację serca (wszczepienie bajpasów). W wyniku schorzenia, które bezpośrednio zagraża zdrowiu i życiu z możliwością nawrotu, Wnioskodawczyni musiała zrezygnować z pracy zawodowej w Ambasadzie Finlandii w W. Wnioskodawczyni była długoletnim pracownikiem i otrzymała od Ambasadora Finlandii w Polsce - przełożonego Wnioskodawczyni - obietnicę pomocy finansowej ze strony Państwa Fińskiego. Choroba serca pojawiła się w pracy w wyniku tempa i stresu jakie było udziałem na stanowisku pracy.

Pomoc finansową Finlandia udzieliła na wniosek Ambasadora Finlandii w Polsce działając poprzez administrację państwową Finlandii. Wnioskodawczyni nigdy nie była zatrudniona przez Państwo Finlandię, nie odprowadzała tam należnych dla państwa podatków, nie byłam tam też ubezpieczona - analogicznie do polskiego ZUS. Wszystkie świadczenia emerytalno-rentowe i zdrowotne odprowadzane w wyniku stosunku pracy (umowa o pracę na czas nieokreślony) były odprowadzane zgodnie z prawem polskim obowiązującym na terytorium RP. Obecnie Wnioskodawczyni jest od kilku lat na emeryturze, pobieranej z polskiego ZUS. Jest to jedyne źródło utrzymania Wnioskodawczyni, po zakończeniu umowy o pracę z Ambasadą Finlandii w W.

Świadczenie pieniężne w wysokości 94.063,46 zł Wnioskodawczyni otrzymała z Finlandii jednorazowo, z przeznaczeniem na leczenie po zawale serca, na leki, rehabilitację, pobyty w szpitalach, sanatoriach, opiekę lekarską - konsultacje, opiekę pielęgnacyjną na wypadek pogorszenia stanu zdrowia.

Pomoc finansową Wnioskodawczyni otrzymała 2 lata po zakończeniu stosunku pracy z Ambasadą Finlandii w W., będąc od 2 lat na emeryturze. Pomoc ta ma charakter jednorazowy, niepowtarzalny, nie jest to w rozumieniu przepisów emerytura, która wypłacana jest co miesiąc. Wnioskodawczyni nigdy też nie była objęta systemem fińskiego zabezpieczenia społecznego, nie była objęta obowiązkiem podatkowym na terenie Finlandii.

Wnioskodawczyni uważa, że kwota 94.063,46 zł jako jednorazowa pomoc z uwagi na pogarszający się stan zdrowia zagrażający życiu i zdrowiu na podstawie art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm., dalej także "u.p.d.o.f."), nie podlega obowiązkowi odprowadzenia podatku od osób fizycznych - zwolnienie od podatku.

Na marginesie Wnioskodawczyni nadmieniła, że sama będąc osobą chorą, nie może liczyć w przyszłości na pomoc dorosłych już dzieci. Syn lat 46 jest osobą niepełnosprawną z niedowładem kończyn dolnych od urodzenia (uszkodzenie przy porodzie), II Grupa KIZ oraz orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawczyni sama jeszcze musi mu pomóc w czynnościach życia codziennego. Wnioskodawczyni nie może liczyć w przyszłości na opiekę ze strony najbliższych, stąd też potrzebuje zabezpieczenia finansowego na przyszłość, by zapewnić sobie opiekę. Syn był niezdolny do pracy od 23 czerwca 2014 r. do 3 lipca 2017 r. i nie otrzymuje od marca 2015 r. żadnych świadczeń z budżetu państwa. Obecnie jest na jej utrzymaniu.

Strona 1/9