Sprawa ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant starszy referent Paweł Jurczyński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko strony skarżącej 2) stwierdza, że interpretacja indywidualna wskazana w pkt 1) nie może być wykonana w części, w jakiej została uchylona, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/12

Skarżąca - P. S.A., 23 września 2011r. złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Opisując stan faktyczny wyjaśniła, że przygotowuje się do otwarcia usług p., co wiąże się z koniecznością redukcji zatrudnienia lub zmiany warunków pracy. Zdarza się, że pracownicy, także w trakcie trwania stosunku pracy, kwestionują na drodze sądowej podstawę rozwiązania stosunku pracy oraz wysokość wypłaconego wynagrodzenia i innych składników. Specyficzna działalność Skarżącej jest też przyczyną zwiększonego ryzyka występowania wypadków przy pracy, co dotyczy m.in. l., szczególnie narażonych na zdarzenia powodujące uszczerbek na zdrowiu lub utratę życia. W takich przypadkach pracownicy często występują do sądu o rentę wyrównawczą. Duża liczba zatrudnionych sprawia, że częstokroć spory z pracownikami znajdują finał w sądzie. Występują zatem sytuacje, gdy na podstawie wyroku Skarżąca jest zobowiązana wypłacić pracownikowi określone należności. W związku ze sprawami prowadzonymi przed sądami Skarżąca ponosi również koszty sądowe oraz koszty zastępstwa procesowego.

Skarżąca zadała więc pytania:

1) czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wypłacone na podstawie wyroku sądowego lub ugody sądowej następujące należności: wynagrodzenie oraz naliczone i odprowadzone do ZUS składki za czas pozostawania pracownika bez pracy w związku z przywróceniem go do pracy; wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych; wynagrodzenie za przerwy i postoje w pracy; odszkodowanie za nierówne traktowanie w zatrudnieniu i rentę wyrównawczą dla byłego pracownika lub małżonka zmarłego pracownika?

2) czy poniesione koszty sądowe oraz koszty zastępstwa procesowego związane z prowadzonymi przeciwko Skarżącej sprawami pracowniczymi mieszczą się w definicji kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) - dalej: "u.p.d.o.p."?

Zdaniem Skarżącej, na pytania powyższe należy odpowiedzieć twierdząco. Wypłata należności ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - dalej: "u.p.d.o.f.", związana jest bowiem z ogólną działalnością firmy i konsekwencją zatrudniania pracowników. Jeżeli z orzeczenia sądu wynika zasadność żądania pracownika wypłaty takiego świadczenia, pracodawca nie ma możliwości odmowy jego zapłacenia. Pracownik przywrócony do pracy będzie nadal wykonywał pracę na rzecz pracodawcy. Wystąpi zatem jego wkład w działalność Skarżącej, który z jej perspektywy ma na celu zwiększanie przychodu. Analogicznie kosztami uzyskania przychodu będą także wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i odszkodowania za nierówne traktowanie. Podobna sytuacja występuje w przypadku orzeczonego przez sąd wynagrodzenia za postoje w pracy, równoznacznego z wynagrodzeniem za świadczoną pracę. W kosztach podatkowych pracodawca może także ująć wynagrodzenie za przerwy w pracy.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek dochodowy od osób prawnych
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów