Zdaniem Skarżącej ratio legis przepisu w art. 20 dyrektywy energetycznej nie budzi najmniejszych wątpliwości i powinno być odczytane w ten sposób, że nałożenie ciężaru podatkowego w akcyzie w ramach europejskiego systemu opodatkowania następuje jedynie w sytuacji wykorzystania wyrobu do napędu pojazdów lub do ogrzewania, zaś Państwa Członkowskie muszą mieć narzędzia do kontroli, czy takie wykorzystanie w praktyce następuje, czy nie.
Zaznaczyła, iż Polska nie powiadomiła Komisji o konieczności uwzględnienia olejów smarowych w katalogu wyrobów objętych kontrolą przemieszczania w zgodzie z przepisami dyrektywy horyzontalnej. W konsekwencji, do olejów smarowych nie mogą być stosowane przepisy dyrektywy horyzontalnej dotyczące kontroli i przemieszczania, co jest niezgodne z brzmieniem ustawy o akcyzie.
Zdaniem Skarżącej jeżeli polskie przepisy akcyzowe są niezgodne z dyrektywą energetyczną, nie mogą być stosowane przez organy podatkowe. Ich zastosowanie wbrew przepisom dyrektywy energetycznej narusza:
- art. 91 ust. 3 Konstytucji RP oraz art. 2 Aktu z dnia 16 kwietnia 2003 r. dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 ) dalej: "Traktat Akcesyjny" i art. 10 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2 ) dalej: "TWE", oraz przepisy dyrektywy energetycznej tj. art. 2 ust. 4 lit. b tiret 1, art. 2 ust. 4 in fine oraz art. 20.
Skarżąca wskazując na zasadę pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym powołała się na orzecznictwo ETS oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych zaznaczyła, iż przepisy dyrektywy energetycznej są wystarczająco jasne i precyzyjne, aby uznać, że oleje smarowe nie mogą podlegać akcyzie nakładanej według zasad UE, określonych w dyrektywie energetycznej i horyzontalnej.
Wskazała, iż oleje smarowe do smarowania silników podlegają w kraju opodatkowaniu akcyzą według takich samych zasad, jak np. benzyny lub oleje napędowe. Oznacza to objęcie olejów smarowych zharmonizowaną akcyzą według zasad dyrektywy energetycznej i horyzontalnej, co jest sprzeczne ze sposobem opodatkowania dopuszczonym przez ETS w sprawach C-145/06 i C-146/06.
Zdaniem Skarżącej obecny system opodatkowania akcyzą olejów smarowych nie może być uznany za nałożenie na oleje smarowe innego podatku konsumpcyjnego, który jest zgodny z art. 3 ust. 3 dyrektywy horyzontalnej, tzn. który nie powoduje zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między Państwami Członkowskimi.
W ocenie Skarżącej polskie przepisy akcyzowe skutkują dyskryminacją olejów smarowych z innych państw UE oraz naruszają swobodę handlu i swobodnej wymiany towarowej pomiędzy Państwami Członkowskimi. W takich okolicznościach polska akcyza na oleje smarowe nie może być uznana za podatek konsumpcyjny dopuszczalny w rozumieniu wyroku ETS w sprawach C-145/06 i C-146/06. Trudności w handlu między Państwami Członkowskimi UE, jakie nakłada polski system opodatkowania akcyzą olejów smarowych, powodują że musi być on uznany za sprzeczny z art. 90 i 25 TWE czego wyraźnym przykładem jest ograniczenie zakresu olejów smarowych, jakie mogą być zwolnione z akcyzy przy nabyciu wewnątrzwspólnotowym w porównaniu do obrotu krajowego.