Pogląd powyższy nie uwzględnia bowiem treści przytoczonego wyżej ostatniego zdania art. 2 ust. 4 Dyrektywy Energetycznej z mocy którego art. 20 powołanej dyrektywy rozciąga zastosowanie przepisów o kontroli i przemieszczaniu zawartych w Dyrektywie Horyzontalnej również na wyroby energetyczne nie podlegające działaniu Dyrektywy Energetycznej.
W konsekwencji, wprowadzenie przez Rzeczpospolitą Polską przepisów, które przewidują opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów objętych wnioskiem Skarżącej, jak również związanego z tym systemu zwolnień oraz kontroli i nadzoru podatkowego nie można uznać za sprzeczne z uregulowaniami unijnymi.
Należy zaznaczyć, że również w Dyrektywie Horyzontalnej zawarte są regulacje określające obowiązki w ramach kontroli i nadzoru w związku z przemieszczaniem wyrobów między Państwami Członkowskimi dotyczące składania deklaracji, gwarantowania uiszczenia podatku akcyzowego, obowiązku zapłaty podatku czy wyrażania zgody na kontrole ( art. 7 ust. 5 , art. 10 ust. 3 ).
W ocenie Sądu należy także przyjąć za prawidłowe stanowisko, że objęcie olejów smarowych niewymienionych w art. 20 ust.1 Dyrektywy Energetycznej procedurą zawieszenia poboru akcyzy na terytorium kraju nie stanowi naruszenia zasad swobodnego handlu i przepływu towarów na wspólnym rynku. Żaden z przepisów ustanawiających odrębne procedury, jakie należy stosować w przypadku tych wyrobów, nie wprowadza ograniczeń w obrocie tymi wyrobami i nie nakłada na uczestników obrotu tymi towarami obowiązków niezgodnych z przepisami prawa wspólnotowego.
Skarżąca w skardze podkreśla , że w przypadku olejów do innych celów smarowych ustawodawca wprowadził uciążliwe obowiązki administracyjne w przypadku zwolnień.
Należy podkreślić, że przepis art. 3 ust. 3 Dyrektywy Horyzontalnej nie pozbawia państw członkowskich wprowadzania własnych regulacji w tym zakresie, w konsekwencji wprowadzając zwolnienie od podatku akcyzowego olejów smarowych wykorzystywanych do innych celów aniżeli napędowe lub opałowe Państwo Polskie może dowolnie określić warunki korzystania ze zwolnienia, co nie ma wpływu na wzrost formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi.
Pomimo, że przepisy krajowe ustanawiając odrębne procedury w zakresie zwolnienia od podatku akcyzowego niektórych towarów stwarzają pewne utrudnienia, to jednak nie wprowadzają żadnych ograniczeń i nie zwiększają formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu tymi wyrobami oraz nie stanowią zakłócenia swobodnego przepływu towarów pomiędzy Państwami Członkowskimi, pozwalają natomiast państwu mieć kontrolę nad skutecznym przestrzeganiem prawa przez podatników.
Oznacza to, że podniesione przez Skarżącą w skardze zarzuty sprzeczności polskich regulacji z przepisami prawa unijnego, a w konsekwencji zarzuty dotyczące naruszenia przepisów art. 2 ust. 4 i art. 20 Dyrektywy Energetycznej należy uznać za bezzasadne.