Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (sprawozdawca) sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant referent stażysta Katarzyna Nartanowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi Z. W. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SAB/Wa 53/13 1. wymierza grzywnę za niewykonanie wyroku w kwocie 10.000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych), 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz Z. W. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SAB/Wa 53/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skargi Z. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowych w podatku od nieruchomości za lata 1971-2008, zobowiązał organ do rozpatrzenia wniosku z dnia 27 maja 2013 r. w terminie miesiąca od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku Sądu wraz z aktami sprawy.
Wyrok stał się prawomocny 21 czerwca2014 r., a Kolegium otrzymało go 16 lipca 2014 r.
Pismem z dnia 19 lutego 2016 r. pełnomocnik Skarżącego wezwał organ do wykonania ww. wyroku. W uzasadnieniu wezwania wskazał, że do dnia sporządzenia ww. pisma Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wykonało wyroku WSA z dnia 2 kwietnia 2014 r.
Następnie pełnomocnik Skarżącego, pismem z dnia 2 marca 2016 r. złożył skargę na niewykonanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze powyższego wyroku WSA. Pełnomocnik wniósł o ukaranie organu grzywną na podstawie art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016r., poz. 718 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.").
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi. W uzasadnieniu organ wskazał, że sprawy Skarżącego za lata 2004 - 2008 zakończyły się wydaniem decyzji odmawiających stwierdzenia nieważności decyzji oraz stwierdzeniem, że decyzje te zawierały wady określone w § 1 art. 247 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015r., poz. 613 ze zm.; dalej: "O.p.") wraz ze wskazaniem okoliczności uniemożliwiających stwierdzenie nieważności decyzji. Skarżący złożył od powyższych decyzji wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
SKO wyjaśniło, że w przypadku wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowych za lata 1971-2003 zwróciło się do Burmistrza Miasta J. o przekazanie akt spraw podatkowych za powyższy okres. Pismem z dnia 21 marca 2016 r. Burmistrz Miasta J. poinformował Kolegium, iż akta za powyższy okres zostały zniszczone.
Kolejno, pismem z dnia 29 marca 2016 r., w odpowiedzi na przekazane przez Burmistrza Miasta J. pismo SKO, Starosta O. udzielił odpowiedzi dotyczącej udostępniania informacji zawartych w operacie ewidencyjnym. Natomiast pismem z dnia 7 kwietnia 2016 r. SKO wezwało Skarżącego na podstawie art. 168 § 2 w związku z art. 169 § 1 O.p. o wskazanie dat wydania, oznaczeń (numerów lub znaków) oraz organu, który wydał decyzje podatkowe, których dotyczy wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji podatkowych za lata 1971-2003, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.
Końcowo organ zauważył, że wniesienie skargi na przewlekłe prowadzenie postepowania lub niezałatwienie sprawy w terminie jest dopuszczalne wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 § 1 k.p.a., a tego warunku Skarżący nie dopełnił. Dodano, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wtedy, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności zmierzających do jego zakończenia. Dlatego organ wniósł jak na wstępie.