Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie sędzia WSA Włodzimierz Gurba (sprawozdawca), asesor WSA Konrad Aromiński, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 października 2022 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2020 r. oraz zabezpieczenia jej na majątku podatnika oddala skargę
A. sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwana dalej: "Skarżąca", "Spółka", "Strona") pismem z 31 marca 2022 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (zwany dalej: "DIAS", "organ odwoławczy", "organ drugiej instancji", "Dyrektor IAS") z [...] lutego 2022 r. w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2020r. oraz zabezpieczenia jej na majątku podatnika.
Zaskarżona decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
1. Decyzją z [...] lipca 2021 r. Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. (zwany dalej: "NUCS", "organ pierwszej instancji", "Naczelnik UCS") określił Skarżącej przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2020 r. w wysokości 60.729 zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 2.299 zł, przybliżoną kwotę dodatkowego zobowiązania podatkowego za ww. okres rozliczeniowy w wysokości 58.925 zł oraz orzekł o zabezpieczeniu przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego i dodatkowego zobowiązania podatkowego w łącznej wysokości 120.149 zł na majątku Spółki przed wydaniem decyzji określającej wysokość ww. zobowiązania.
2. Pismem z 10 sierpnia 2021 r. Strona wniosła odwołanie od ww. decyzji, zaskarżając powyższą decyzję w całości.
Zaskarżonej decyzji Skarżąca zarzuciła naruszenie:
- art. 33 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j., Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm., dalej: "O.p."), poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz uznanie, że w sprawie zachodzą przesłanki do dokonania zabezpieczenia na majątku Spółki należności z tytułu podatku od towarów i usług za IV kwartał 2020 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz przybliżonej kwoty dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług w łącznej wysokości 120.149,00 zł oraz nieprawidłowe ustalenie, że zachodzi uzasadniona obawa, iż zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane z uwagi na sytuację ekonomiczno-finansową Spółki wskazującą z dużym prawdopodobieństwem, iż nie będzie posiadała w dającej się przewidzieć przyszłości środków na wykonanie zobowiązań - zarówno bieżących, jak i określonych w ewentualnych rozstrzygnięciach, jakie zapadną w rezultacie prowadzonych aktualnie wobec Spółki kontroli celno-skarbowych, co zagraża skutecznemu wyegzekwowaniu bieżących, jak i przewidywanych zaległości podatkowych oraz z uwagi na okoliczności towarzyszące powstaniu przedmiotowych zobowiązań podatkowych Spółki wskazujące - zdaniem organu pierwszej instancji - na wysokie ryzyko posługiwania się przez Spółkę fakturami VAT mogącymi dokumentować fikcyjne nabycia, co w konsekwencji prowadzić mogło do uczynienia nierzetelnymi: prowadzonej ewidencji księgowej i złożonych deklaracji podatkowych, podczas gdy częściowe niedokonywanie przez Spółkę transakcji za pomocą rachunku bankowego Spółki w otoczeniu gospodarczym, w szczególności pod względem celu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, było uzasadnione charakterem prowadzonej działalności;