Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. oddala skargę
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z [...] października 2013 r. określił E. Sp. z o.o. z siedzibą w M. (zwanej dalej "Skarżącą", "Spółką" lub "Stroną"), za miesiące od stycznia do listopada 2009 r., kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, w tym do zwrotu na rachunek bankowy oraz do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, a za grudzień 2009 r. - kwotę zobowiązania w podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu Dyrektor UKS wskazał, że postępowanie kontrolne zostało wszczęte postanowieniem z [...] marca 2012 r. Przedmiotem i zakresem postępowania kontrolnego objęto rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2009 r. Ustalenia wynikające z przeprowadzonego w ww. zakresie postępowania opisane zostały w protokole badania ksiąg z 26 czerwca 2013 r., w którym stwierdzono nierzetelność ksiąg podatkowych (rejestrów zakupów) Spółki, w związku z czym Organ nie uznał ich za dowód w zakresie ujęcia w nich podatku naliczonego wykazanego w fakturach, w których jako wystawca widniała G. Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. . Organ uznał, że faktury te dokumentowały zdarzenia gospodarcze, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Z ustaleń postępowań kontrolnych, przeprowadzonych wobec Spółki (za lata 2007-2009) wynika, iż ww. dokumenty były trwale i cyklicznie ujmowane w księgach podatkowych Strony. W konsekwencji podatek naliczony wykazany w przedmiotowych dokumentach był uwzględniany w rozliczeniach i deklaracjach VAT-7 Spółki.
W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżąca zarzuciła Organowi naruszenie art. 21 § 2 pkt 3a, art. 52 § 1 pkt 2, art. 120, 121, 122, 123 § 1, 180 § 1, 187, 190 i 191 Ordynacji podatkowej. W ocenie Spółki zakwestionowane faktury nie były puste, w zakresie postępowania dowodowego Organ ograniczył się jedynie do dowodów zebranych w innych postępowaniach, tj. postępowaniach karnych prowadzonych względem osób prowadzących inne spółki. Tymczasem dowody te powinny być ponowione w toku postępowania podatkowego. W efekcie wadliwych ustaleń faktycznych naruszono też prawo materialne, tj. 88 ust. 3a pkt 4 lit a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej "uptu" lub "ustawą".
Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z [...] stycznia 2014 r. utrzymał w mocy decyzję Organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że istota sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy posiadane przez Stronę faktury, wystawione przez G. Sp. z o.o., tj. podmiot, który we wskazanym okresie dostarczył Spółce najwięcej oleju napędowego (faktury te szczegółowo wymieniono w tabeli na stronie 6 decyzji Organu pierwszej instancji) oraz faktury wystawione przez O.. Sp. z o.o. w maju 2009 r., tj. podmiot drugi pod względem ilości dostarczonego Stronie we wskazanym okresie oleju napędowego (te faktury szczegółowo wymieniono w tabeli na stronie 7 decyzji Organu pierwszej instancji), dokumentują faktyczne zdarzenia gospodarcze, a co za tym idzie stanowią podstawę do odliczenia wskazanego w nich podatku naliczonego. Organ odwoławczy podkreślił, że zbiór dokumentów udostępnionych przez Spółkę był niekompletny, a rzetelności i prawidłowego przebiegu ww. sprzedaży paliw nie można było również ustalić w spółkach, które wystawiły faktury. Organ pierwszej instancji zasadnie więc, według Dyrektora Izby Skarbowej, włączył do akt postępowania dowody przeprowadzone przez Prokuraturę Okręgową w B. i Prokuraturę Okręgową w W. oraz Sąd Rejonowy w W. . Ponadto zasadnie przesłuchano w charakterze świadka A.K. - prezesa zarządu Skarżącej. Organ odwoławczy podkreślił, że podmiotami - "słupami", były, oprócz wspomnianych G. Sp. z o.o. oraz O. Sp. z o.o., inne spółki zaangażowane w proceder wystawiania pustych faktur, tj. A. Sp. z o.o. z siedzibą w W., P.H. O. Sp. z o. o. z siedzibą w W., P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. . Organ wyjaśnił, że z dowodów zebranych w sprawie, w tym zeznań świadków, jednoznacznie wynika, że zarówno A. Sp. z o.o., jak i P.H.O. , mimo, iż formalnie zajmowały się sprzedażą paliw, faktycznie nigdy nim nie dysponowały, zajmowały się jedynie "produkowaniem" pustych faktur VAT sprzedaży paliwa. Z wyjaśnień osób prowadzących proceder sprzedaży pustych faktur wynika, iż to za ich sprawą doszło do założenia ww. firm i to oni mieli decydujący wpływ na wszelkie czynności firmowane ich nazwą. Oni dysponowali dokumentami i pieczęciami tych podmiotów. Wymyślali fikcyjne osoby, które rzekomo zajmowały się prowadzeniem ksiąg podatkowych wspomnianych firm. Tymczasem żadne księgi nie były prowadzone, a w deklaracjach podatkowych podawano dane wirtualne. Brak ksiąg podatkowych, po sporządzeniu umów sprzedaży takich podmiotów, miał według nich utrudnić instytucjom kontrolnym ustalenie, czy księgi danej firmy w ogóle istniały i gdzie się aktualnie znajdują. Organ podkreślił, że na żadnym etapie postępowania kontrolnego nie rozstrzygano, czy do zakupu paliwa w rzeczywistości doszło, czy też nie, nie kwestionowano też faktu, że Spółka mogła posiadać paliwo, ale z innego źródła, niż G. Sp. z o.o. czy O.. Sp. z o.o. Ustalenie powyższej kwestii, tj. tego innego źródła, nie było możliwe. Istotą postępowania kontrolnego było ustalenie, czy faktury wystawione przez G. Sp. z o.o. i O.. Sp. z o.o. dokumentują dokonaną przez te firmy sprzedaż na rzecz kontrolowanej Spółki i wobec tego, czy może ona odliczyć podatek naliczony z faktur wystawionych przez ww. podmioty oraz czy Strona ewidencjonując przedmiotowe faktury miała świadomość bądź mogła przypuszczać, że faktury te obciążone są wadą prawną.