Dnia 30 maja 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Szymon Widłak (spr) Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska WSA Małgorzata Górecka Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2017 roku przy udziale sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty paliwowej za styczeń 2011 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] września 2012 roku, nr [...], 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. na rzecz skarżącego kwotę [...]- (słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Decyzją z[...], Naczelnik Urzędu Celnego określił [...]opłatę paliwową za [...]roku w kwocie [...]zł.
W uzasadnieniu powołano się na treść art. 37h ustawy z 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, który stanowi, że wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów w rozumieniu ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym podlega opłacie paliwowej. Dalej organ podatkowy uznał, że obowiązek opłaty paliwowej ciąży na podmiocie podlegającym, na podstawie przepisów o podatku akcyzowym, obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego, a obowiązek ten powstaje z dniem, w którym podmiot ten jest obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego. Wysokość opłaty paliwowej wyliczono w ten sposób, że przyjęto ilość oleju opałowego, od jakiego podmiot był zobowiązany zapłacić podatek akcyzowy na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z [...]r. - wynosiła ona [...] l.
W odwołaniu od powyższej decyzji strona podniosła zarzut naruszenia art. 37h ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 4, art. 37j ust. 1 pkt 4, art. 37k ust. 1, art. 37l ust. 1, art. 37m, art. 37n, art. 37o ust. 1 pkt 1 oraz art. 37q ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, przez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że w stanie faktycznym sprawy na stronie ciąży jakikolwiek obowiązek w zakresie opłaty paliwowej. Strona wniosła o uchylenie decyzji.
Decyzją z[...], Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Organ odwoławczy stwierdził w uzasadnieniu decyzji, że ustawodawca wyraźnie wskazał, iż nie tylko samo użycie, ale także posiadanie lub sprzedaż olejów opałowych ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw uznawane jest za użycie niezgodne z przeznaczeniem. Powstanie obowiązku zapłaty opłaty paliwowej i ustalenie jej wysokości jest przy tym konsekwencją dokonania ustaleń w zakresie podatku akcyzowego. Tymczasem Naczelnik Urzędu Celnego w decyzji określającej wobec strony zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym, jak i Dyrektor Izby Celnej w decyzji z [...]r. podtrzymującej to rozstrzygnięcie, wykazali, że strona w[...] roku dokonywała sprzedaży oleju opałowego za pomocą odmierzacza paliw. Organ podatkowy za udowodnioną uznał zatem przesłankę, że strona zużywała olej opałowy niezgodnie z przeznaczeniem, co stanowiło podstawę określenia opłaty paliwowej.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu strona wniosła o uchylenie decyzji organu II instancji. Wskazała, że wniosła skargę również na decyzję w zakresie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym. Zarzuciła naruszenie: 1) art. 37h ust. 1, ust. 2 i ust. 3 pkt 4, art. 37j ust. 1 pkt 4, art. 37k ust. 1, art. 37l ust. 1, art. 37m, art. 37n, art. 37o ust. 1 pkt 1 oraz art. 37q ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, przez ich błędną wykładnię i przyjęcie, że skarżący wprowadził na rynek paliwa silnikowe, co spowodowało obowiązek uiszczenia opłaty paliwowej, podczas gdy zużycie oleju opałowego niezgodnie z przeznaczeniem w rozumieniu art. 88 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym nie może być uznane za wprowadzenie na rynek paliw wskazanych w art. 37h ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, 2) art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, przez wydanie decyzji na podstawie nierzetelnych informacji i po niewłaściwym rozpatrzeniu materiału dowodowego.