Dnia 22 lutego 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka ( spr.) Sędziowie NSA Maria Lorych-Olszanowska WSA Beata Sokołowska Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi S. S. na akt Starosty z dnia r. nr w przedmiocie zwrotu opłaty za karty pojazdów I. uchyla zaskarżony akt Starosty , II. zasądza od Starosty na rzecz skarżącego kwotę 457,- zł ( czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r., S. reprezentowany przez adw. wniósł do Starosty Powiatu o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie 20 kart pojazdu i zwrot nadpłaconej kwoty w wysokości 8.500,00 zł tytułem nienależnie pobranej części opłaty, za wydanie kart pojazdów dla 20 samochodów. Wnioskodawca wskazał, iż od każdego pojazdu pobrano opłatę w wysokości 500,- zł. zgodnie z treścią § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r., w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu ( Dz. U. z 2003 r. nr 137 poz. 1370). Przepis ten został wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. ( sygn. akt U6/04) uznany z niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Trybunał stwierdził również, iż opłata za kartę pojazdu nie powinna przekraczać kwoty 75,- zł uwzględniającej rzeczywiste znaczenie karty pojazdu oraz koszty związane z jej drukiem i dystrybucją. W związku z powyższym w ocenie strony nadpłaciła ona kwotę 8.000,- zł ( 20 x 425 zł) co czyni jej wniosek zasadnym.
W odpowiedzi Starosta aktem z dnia 30 sierpnia 2011 r. stwierdził, że przedmiotowe opłaty zostały pobrane zgodnie z obowiązującym w dacie rejestracji pojazdów rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r., w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu zgodnie z którym wysokość opłaty za rejestrację pojazdów wynosiła 500,- zł. Dopiero od 15 kwietnia 2006 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 marca 2006 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, które ustala wysokość tej opłaty na 75 zł.
Starosta zwrócił także uwagę, że Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. (sygn. akt U6/04) stwierdzając niezgodność § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. z Konstytucją orzekł, iż przepis ten utracił swoją moc z dniem 1 maja 2006 r. Tym samym wniosek o zwrot części opłat, nie może być uwzględniony, gdyż w dniu pobrania tych opłat istniała stosowana podstawa prawna.
Pismem z dnia 8 września 2011 r., S. wezwał Starostę do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu powtórzył argumentację zawartą w swoim piśmie z dnia 18 sierpnia 2011 r., a ponadto zwrócił uwagę, iż pomimo zabiegu Trybunału Konstytucyjnego polegającego na czasowym odroczeniu terminu utraty obowiązywania zakwestionowanego przepisu, przepis ten był niekonstytucyjny od samego początku jego obowiązywania. Strona wskazała na orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym przyjmuje się, że czynność polegająca na odmowie zwrotu części opłaty za kartę pojazdu narusza prawo, jako wydana bez podstawny prawnej. Konsekwencją uznania przepisu rozporządzenia za niekonstytucyjny, w dacie jego stosowania przez organ, jest stwierdzenie, że w świetle obowiązujących przepisów prawa strona miała obowiązek uiszczenia opłaty za kartę pojazdu wyłącznie w wysokości uwzględniającej kryteria wynikające z art. 77 ust. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym.