Zdaniem organu wydana przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. wobec Strony w/w decyzja określająca zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku akcyzowego za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011r., skutkuje obowiązkiem zapłaty przez Stronę opłaty paliwowej od nabytego oleju napędowego w ilości 188.480 litrów pochodzącego z nieujawnionego źródła. Nie przedstawiono dowodów, by na wcześniejszym etapie obrotu została od tego oleju zapłacona opłata paliwowa i podatek akcyzowy. Ustalono, że Skarżący nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku akcyzowego i nie składał właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji dla tego podatku, ani informacji o opłacie paliwowej.
Organ podał, że w przedmiotowej sprawie pojęcie paliwo silnikowe obejmuje swym zakresem olej napędowy o kodzie CN 2710 19 41 - zgodnie z art. 37 h ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 października 1994r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym. Skarżący nie składał informacji o opłacie paliwowej oraz nie obliczał i nie wpłacał opłaty paliwowej. W toku postępowania Skarżący mimo wezwania nie skorzystał z prawa wypowiedzenia się odnośnie zebranego materiału dowodowego.
Obliczając wysokość opłaty paliwowej organ jako podstawę przyjął ilość paliwa, od którego wyliczono wskazany wyżej podatek akcyzowy. Ilość paliwa z nieustalonego źródła wynosiła 188.480 litrów. Organ wyjaśnił, że zgodnie z Obwieszczeniem Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie wysokości stawki opłaty paliwowej na rok 2011 (Monitor Polski Nr 97 z 2010 r., poz. 1133), wydanego na podstawie art. 37m ust. 4 cyt. ustawy o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym, stawka opłaty paliwowej wynosi 239,84 zł za 1000 1 olejów napędowych, o których mowa w art. 37 h ust. 3 pkt 2 ustawy i przedstawił matematyczny sposób obliczenia opłaty za poszczególne miesiące. Wyjaśnił nadto, że Skarżący winien obliczyć samodzielnie odsetki za zwłokę.
Od powyższej decyzji Skarżący wniósł w terminie odwołanie, domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i umorzenia postępowania względnie uchylenia decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Zarzucił naruszenie art. 120, 121 § 1 i art. 122 ordynacji podatkowej oraz art. 37 h ust. 1 i 2 , 37 k ust. 1, art. 37 l w zw. z art. 37 m ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym., a także art. 1 ust. 2 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U. UE.L z 2009r., Nr9, str. 12 z późń. zm.). Zarzucił, że rozstrzygnięcie oparte zostało na decyzji w zakresie określenia zobowiązania z tytułu podatku akcyzowego, która jest ostateczna ale nie prawomocna.
Wskazał również, że w niniejszej sprawie organy nie wskazały spełnienia "szczególnego celu" do nałożenia opłaty paliwowej.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2016r. nr [...] na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 613 ze zm.), art. 37 h, art. 37j ust. 1 pkt 4, art. 37k ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 931 ze zm.) Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy w/w decyzję organu I instancji.