Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie stwierdzenia powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej i określenia jej wysokości za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2011r.
Uzasadnienie strona 10/10

4) gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe oraz gazowe węglowodory alifatyczne skroplone i w stanie gazowym, przeznaczone do napędu silników spalinowych, o kodach: CN 2711 i CN 2901;

5) wyroby inne niż określone w pkt 1-4, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN.

W pkt 2 tych przepisów wskazanych przez organy wymieniony był olej napędowy o kodzie CN 27101941., do którego odnosiła się stawka opłaty paliwowej w kwocie 239,84 zł.

Wątpliwości sadu w niniejszej sprawie wzbudził jednak fakt, że z zaskarżonych decyzji i dokumentów zgromadzonych w aktach nie wynikało, na jakiej podstawie przedmiotowy olej napędowy został przez organy zakwalifikowany do kodu CN 2710 19 41, a co z tym się wiąże do wyższej stawki z tytułu opłaty paliwowej.

Warto w tym miejscu wskazać, że w ostatecznych i prawomocnych decyzjach dot. podatku akcyzowego dotyczącego tej samej ilości i rodzaju paliwa nie wynikało, by taka kwalifikacja paliwa została przyjęta. W dostępnym w cbois wyroku tutejszego sądu z dnia 16.11.2016r. (III SA/Po 198/16) wynikało, że sad podzielił zastosowanie przez organy stawki akcyzy w wysokości 1822zł /1000 l wyrobów. I uznał, że organ prawidłowo wskazał, że brak było wiarygodnych dowodów na podstawie których możliwym było określenie parametrów fizykochemicznych nabytego przez Skarżącego paliwa na podstawie firmowanych przez spółkę J. faktur. Ta okoliczność uniemożliwiała organowi klasyfikację taryfowa przedmiotowego paliwa i wobec tego, zdaniem sadu, prawidłowo użyto do obliczenia należnego podatku akcyzowego stawkę akcyzy na wyroby energetyczne dla pozostałych paliw silnikowych.

Przyjęta w decyzji o podatku akcyzowym kwota 1822zł/1000l wynikała z art. 89 ust. 1 pkt 14ustawy o podatku akcyzowym zgodnie z którym stawka akcyzy wynosi dla pozostałych paliw silnikowych - 1822zł/1000litrów. Nie przyjęto stawki akcyzy dla olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 z art. 89 ust. 1 pkt 6 wynoszącą 1048 zł/1000 litrów uznając, że nie ma podstaw do dokonania takiej klasyfikacji.

Skoro wiec ustaleń faktycznych dokonano na podstawie ustaleń zawartych w decyzji dotyczącej podatku akcyzowego, a ani w tej decyzji ani w aktach niniejszego postępowania nie ma dokumentów czy innych dowodów pozwalających na dokonanie klasyfikacji oleju napędowego do kodu CN 2710 19 41 to przyjęcie takiej klasyfikacji do ustalenia stawki opłaty paliwowej było na tym etapie nieuzasadnione i nie wiadomo z czego wynikało. Zarówno w art. 37 h ust. 4 pkt 5 jak i w art. 37h ust. 3 pkt 4 jako paliwa silnikowe uważane są również wyroby inne niż określone w punktach odpowiednio 1-4 i 1-3, tj. inne niż benzyny silnikowe o określonych kodach, oleje napędowe o kodzie CN 27101941 . I do tych innych wyrobów niż np. olej napędowy o kodzie CN 27101941 stosowna jest stawka opłaty paliwowej w kwocie 122,82 zł za 100 kg gazów i innych wyrobów, a więc niższa niż ta, która została zastosowana w sprawie. Brak uzasadnienia i szczegółowego wyjaśnienia kwestii zastosowanej stawki do obliczonej opłaty paliwowej stanowi naruszenie art. 210 § 4 oraz art. 187 i art. 120 - 122 O.p., w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Organ ponownie rozpoznając sprawę winien te okoliczności uzasadnić uwzględniają również fakt, że brak zastosowania do dokonania klasyfikacji oleju napędowego do kodu CN271019 i uznania go za "inne wyroby" uzasadnia nie tylko brak możliwości określenia parametrów fizykochemicznych ale również brak spełnienia przez ten produkt wszystkich wymaganych prawem wymogów jakościowych ( por, wyrok I SA./Gd 107/15).

Uwzględniając powyższe na podstawie art. 145 § 1 pkt c p.p.s.a sąd uchylił zaskarżoną decyzję, uznając, że na tym etapie nie ma podstaw do uchylenia decyzji obu instancji, wymagane zbadaniu kwestie nie muszą bowiem skutkować prowadzeniem postępowania dowodowego w znacznej części a wystarczająca może się okazać analiza dokonana przez organ II instancji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądzając ich zwrot od organu na rzecz Skarżącego w kwocie stanowiącej wysokość uiszczonego przez Skarżącego wpisu.

Strona 10/10
Inne orzeczenia o symbolu:
602 ceny
Inne orzeczenia z hasłem:
Opłaty administracyjne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej