Nadto wskazał na wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 kwietnia 2012 roku, sygn. akt. I SA/Po/893/11 wydany w przedmiocie wymiaru podatku VAT, uchylający zaskarżoną decyzję organu I instancji z powodu naruszeń proceduralnych.
Dyrektor Izby Celnej w P. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podkreślając, że zarzuty powyższej skargi dotyczą w znacznej mierze okoliczności związanych z określeniem podatnikowi zobowiązania w podatku akcyzowym a nie opłaty paliwowej.
Organ wskazał, że ustalenie zobowiązania w podatku akcyzowym było przedmiotem odrębnego postępowania i, że nie jest władny do rozstrzygania na tym etapie o tej kwestii. Nadto dodał, co jest zgodne także z poglądem skarżącego, że rozstrzygnięcie w przedmiocie opłaty paliwowej jest bezpośrednim następstwem wydania decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym - co wynika z przepisów ustawy z dnia 27 października 1994 roku o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym. Doprecyzowując wyjaśnił, że przedmiotem opłaty jest czynność podlegająca opodatkowaniem podatkiem akcyzowym w zakresie paliw silnikowych oraz gazu. Z kolei decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia [...], nr [...] (utrzymana w mocy przez organ odwoławczy decyzją dnia z dnia [...], nr [...]) jest istotną okolicznością stanu faktycznego.
Nadto organ II instancji podkreślił, że zgodnie z orzecznictwem ciężar dowodzenia faktu opłacenia akcyzy na poprzedniej fazie obrotu obarcza podatnika.
Podsumowując organ wskazał, że skoro wykazano, że skarżący nabył towar bez zapłaconej akcyzy, nałożono na niego obowiązek zapłaty podatku akcyzowego, w związku z czym także dotyczy go obowiązek zapłaty opłaty paliwowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zakres kognicji sądu administracyjnego, stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) obejmuje kontrolę działalności administracji publicznej i opiera się na kryterium zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Poddane kontroli decyzje organów obu instancji nie naruszają obowiązujących przepisów prawa, a skarga jest bezzasadna.
Wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą paliwową" (art. 37 h ust. 1 z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2571 ze zm.). Na podstawie tego przepisu organy otrzymują kompetencję do pobierania opłaty paliwowej, natomiast art. 37h ust. 2 cytowanej wyżej ustawy wskazuje, że: "Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz."
W myśl art. 37j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych, o których mowa w art. 37 h, ciąży na podmiocie podlegającym na podstawie przepisów o podatku akcyzowym, obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych. Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem, w którym podmioty, o których mowa w art. 37 j/ ust. 1 są obowiązane do zapłaty podatku akcyzowego od paliw silnikowych (art. 37 k/ ust. 1 ustawy), a podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej, jest ilość paliw silnikowych, od jakich podmioty, o których mowa w art. 37 j/ ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy (art. 37 l/ ust. 1 ustawy).