Dnia 08 maja 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Walentyna Długaszewska Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 maja 2019 roku przy udziale sprawy ze skargi D. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2018r. nr [...] w przedmiocie ustalenia przypadającej do zwrotu kwoty dotacji oddala skargę
Starosta K., decyzją z 17 sierpnia 2015 roku, skierowaną do D. Z. prowadzącego T. U. dla D. wchodzące w skład Z. S. dla D. "P." w K., ustalił kwotę dotacji oświatowej wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem, ustalił termin naliczania odsetek należnych od tej kwoty oraz nakazał zwrot dotacji wraz z odsetkami.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na skutek odwołania, decyzją z 8 stycznia 2016 roku, nr [...], uchyliło w całości decyzję pierwszoinstancyjną i przekazało sprawę Staroście do ponownego rozpatrzenia.
Kolejna decyzja Starosty [...], z dnia 1 kwietnia 2016 roku, została uchylona w całości przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 25 lipca 2016 roku. Sprawę przekazano organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
Starosta K., po kolejnym rozpoznaniu sprawy w pierwszej instancji, decyzją z 13 października 2016 roku, ustalił stronie kwotę dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem na kwotę 13.533,09 zł, określił termin naliczania odsetek należnych od tej kwoty oraz nakazał zwrot dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem wraz z odsetkami na rachunek bankowy Starostwa Powiatowego.
Strona skorzystała z prawa do odwołania. Zażądała uchylenia w całości decyzji organu I instancji oraz umorzenia postępowania zarzucając naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 10, art. 75, art. 77 oraz art. 80 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego, a także art. 90 ust. 3d ustawy o systemie oświaty i art. 124 ust. 3, art. 131, art. 152 ust. 4, art. 252 ust. 1 pkt 1 i ust. 6 ustawy o finansach publicznych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 3 lipca 2017 roku, po rozpoznaniu odwołania, uchyliło zaskarżoną decyzję w części (jej pkt. 1.) i w tym zakresie w pkt 2. ustaliło kwotę dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem na łączną wysokość 4.469,22 zł.
D. Z. skorzystał z prawa skargi do sądu administracyjnego. Skarżący zażądał uchylenia zaskarżonej decyzji z uwagi na brak rozstrzygnięcia w decyzji odwoławczej co do kwestii objętych decyzją Starosty [...] w pkt. 2 i 3 oraz uchylenia decyzji Starosty [...] w pkt. 2 i 3 wskazując na naruszenie przepisów prawa procesowego oraz materialnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 roku o sygn. akt III SA/Po 679/17, uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 lipca 2017 roku.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że strona dochodziła uchylenia w całości decyzji Starosty [...] z 13 października 2016 roku rozstrzygającej w przedmiocie kwoty dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem (pkt 1. decyzji organu I instancji), odsetek od kwot wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem dotacji (pkt. 2. decyzji organu I instancji), a także obowiązku zwrotu dotacji wraz z odsetkami (pkt. 3. decyzji organu I instancji). Rozstrzygając sprawę w II instancji SKO całkowicie pominęło kwestie ujęte w pkt. 2 i 3 sentencji decyzji pierwszoinstancyjnej, ograniczając się wyłącznie do uchylenia pkt. 1 tejże decyzji i orzeczenia w przedmiocie kwoty dotacji wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem. Natomiast w sytuacji, gdy organ odwoławczy uchyla decyzję organu I instancji w części i w tym zakresie rozstrzyga co do istoty sprawy, to obowiązany jest orzec, że kwestionowaną odwołaniem decyzję w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy. Tylko wtedy organ odwoławczy zadośćuczyni obowiązkowi rozpoznania i rozstrzygnięcia całości sprawy odwoławczej. Rozstrzygnięcie Samorządowego Kolegium Odwoławczego ogranicza się do części decyzji Starosty (pkt. 1. decyzji organu I instancji) nie tylko przy sformułowaniu rozstrzygnięcia, lecz także przy jego uzasadnieniu, co świadczy również o istotnym naruszeniu art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 K.p.a.