Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Dnia 2 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska (spr.) Sędziowie WSA Beata Sokołowska WSA Małgorzata Górecka Protokolant: Ref. staż. Sławomir Rajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2016 roku przy udziale sprawy ze skargi G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia ... w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Naczelnik Urzędu Skarbowego w ... decyzją z dnia 17 listopada 2014 r., nr PP-II/4301-8/14, na podstawie art. 207 § 1 i 2, art. 72 § 1, art. 75 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.; dalej: "u.p.c.c."), odmówił ... stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie ... zł wraz z odsetkami.

W uzasadnieniu organ podatkowy wyjaśnił, że dnia 7 maja 2009 r. zawarto umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego, sporządzonego przez notariusza ... (Rep. A. ...), pomiędzy sprzedającym - ... oraz kupującym - ..., obejmującą nieruchomość zabudowaną o powierzchni ... m² położoną w ... przy ul. ....

Dnia 17 czerwca 2014 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w ... wpłynął wniosek ... o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu nabycia wskazanej nieruchomości, uiszczonego w kwocie ... zł wraz z odsetkami. Według wnioskodawcy, umowa sprzedaży nieruchomości miała charakter pozorny i jako taka jest bezwzględnie nieważna, gdyż zarówno kupujący, jak i sprzedający nigdy nie mieli zamiaru jej zawrzeć. Zaznaczono również, że kupujący - ... nigdy żadnych pieniędzy za tą nieruchomość nie przekazywał sprzedającemu - .... Z załączonych do wniosku oświadczeń wynika, że ... zarówno w 2009 r., jak i wcześniej nie chciał ani nie sprzedał nieruchomości, a wspomniana umowa sprzedaży z dnia 7 maja 2009 r. była pozorna, natomiast ... nie kupował od ... w.w. nieruchomości. W treści wniosku wywiedziono, że prawdopodobnie nieruchomość miała być przedmiotem darowizny, ewentualnie testamentu sporządzonego w formie aktu notarialnego. Strona powołała się na treść art. 83 § Kodeksu cywilnego oraz art. 199a Ordynacji podatkowej, wskazując, że nieważność bezwzględna istnieje z mocy samego prawa, bez potrzeby składania jakichkolwiek oświadczeń. Ponadto wnioskodawca poinformował, że ... zmarł w dniu 19 listopada 2013 r.

W piśmie procesowym z dnia 3 lipca 2014 r. strona poinformowała organ podatkowy, że nieruchomość nie była przedmiotem darowizny, nie była też ujęta w testamencie .... Wyjaśniła, że we wniosku o zwrot nadpłaty wskazano jedynie na prawdopodobne intencje stron transakcji przy podpisywaniu umowy sprzedaży. Nieruchomość nie mogła być przedmiotem dalszego rozporządzenia przez ..., jeżeli formalnie w dniu 7 maja 2009 r. została sporządzona umowa jej sprzedaży na rzecz ....

Z kolei w piśmie z dnia 12 sierpnia 2014 r. wskazano, iż ujawnionym właścicielem w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości położonej w ... przy ul. ... jest ..., a związane jest to z brzmieniem aktu notarialnego z dnia 7 maja 2009 r. i złożonym wnioskiem do sądu wieczystoksięgowego przez notariusza sporządzającego akt. Zdaniem strony, nie zmienia to jednak faktu, że umowa sprzedaży, jako pozorna, jest objęta ex lege sankcją nieważności. Zgodnie z treścią obowiązujących przepisów ... nie może złożyć wniosku o wykreślenie wpisu jego prawa własności i wpisanie poprzedniego właściciela. Z kolei złożenie powództwa przewidzianego treścią art. 10 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wobec zgonu ..., może okazać się niemożliwe, a przynajmniej znacznie utrudnione.

Strona 1/6