Dnia 4 października 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska Sędziowie WSA Barbara Koś (spr.) WSA Beata Sokołowska Protokolant: sekr. sąd. Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki A w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 marca 2012 roku nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych i jego oprocentowania I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2011r., nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na rzecz skarżącej Spółki kwotę [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Spółka A w P. wnioskiem złożonym dnia 30 grudnia 2009 r. domagała się stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu nienależnie uiszczonego podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości [...] zł, od 22 pożyczek udzielonych Spółce w 2007 i 2008 r. przez jej udziałowca spółkę B - na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 b Ordynacji podatkowej.
Decyzją z dnia 21 czerwca 2010 r. Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu odmówił stwierdzenia nadpłaty, uznając, że postanowienia ustawy z dnia 9 września 2001 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie w jakim nakładały obowiązek podatkowy od czynności polegających na zaciągnięciu przez spółkę kapitałową pożyczki od wspólnika (akcjonariusza) były zgodne z prawem wspólnotowym a w szczególności z art. 4 ust. 2 i art. 7 ust. 2 Dyrektywy Rady nr 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r., dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału. Po złożeniu odwołania przez Spółkę, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu postanowieniem z dnia 27 września 2010 r. zawiesił z urzędu postępowanie odwoławcze do czasu rozstrzygnięcia sprawy prowadzonej przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości, sygn. C-212/10, wskazując, że sprawa ta dotyczy udzielenia odpowiedzi na pytanie prejudycjalne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach czy państwo Członkowskie Unii Europejskiej, które uprzednio zrezygnowało z pobierania podatku kapitałowego z tytułu zaciągnięcia pożyczki z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, mogło ponownie wprowadzić ten podatek z dniem 1 stycznia 2007 r. Podkreślono, że rozstrzygnięcie Trybunału będzie również wiążące w przedmiotowej sprawie. Ww. postanowienie zostało uchylone wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt III SA/Po 116/11, w którym stwierdzono, że przewidywane orzeczenie ETS nie stanowi zagadnienia wstępnego, od którego uzależnione jest rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy podatkowej, a organ podatkowy powinien samodzielnie dokonać ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz jego oceny w świetle obowiązujących przepisów prawa.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu decyzją z dnia 11 sierpnia 2011 r. wydaną m.in. na podstawie art. 72 Ordynacji podatkowej i art. 4 ust. 2 Dyrektywy Rady nr 69/335/EWG, uchylił decyzję organu podatkowego I instancji i orzekł, że uiszczony prze Spółkę podatek w kwocie [...] zł stanowi nadpłatę, która podlega zwrotowi. W uzasadnieniu uznano powyższy podatek za świadczenie nienależne w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej ze względu na regulacje unijne, powołując się w zakresie wykładni przepisów krajowych i wspólnotowych na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 czerwca 2011 r., C-212/10, w świetle którego stwierdzono, że ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie, w jakim wprowadziła w okresie od stycznia 2007 r. do grudnia 2008 r. opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczek udzielanych spółce kapitałowej przez jej udziałowca, jest niezgodna z Dyrektywą Rady nr 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału.