Dnia 6 lipca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak ( spr.) Sędziowie WSA Marzenna Kosewska WSA Szymon Widłak Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2016 roku przy udziale sprawy ze skargi M. Sz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2015r. nr [...] w przedmiocie skierowanie na badanie lekarskie oddala skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia [...] listopada 2015 roku, utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] lipca 2015 roku o skierowaniu M. Sz. na badania lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy.
W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że Starosta [...], skarżoną decyzją, skierował M. Sz. na badania na podstawie wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej [...], w którym wskazano na konieczność dokonania oceny predyspozycji zdrowotnych do kierowania pojazdami.
Z wniosku Prokuratora wynikało, że prowadzone jest postępowanie karne, w toku którego ustalono, że M. Sz. leczy się psychiatrycznie, a okresowo jej stan zdrowia psychicznego ulega pogorszeniu. Do wniosku została załączona kopia opinii sądowo-psychiatrycznej, według której u M. Sz. stwierdzono zaburzenia depresyjne oraz osobowość nieprawidłową z cechami osobowości chwiejnej emocjonalnie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, ze decyzja organu I instancji jest prawidłowa.
Przedstawiony przez prokuratora dowód wskazuje, że uzasadnione jest skierowanie na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami. Organ nie mógł zlekceważyć sygnału dotyczącego stanu zdrowia kierowcy, który mógł wpłynąć na zdolność do kierowania pojazdami. Osoby posiadające uprawnienia do kierowania pojazdami muszą mieć wymaganą sprawność nie tylko w chwili ubiegania się o uprawnienia, ale także w okresie późniejszym, kiedy z tych uprawnień korzystają.
Organ odwoławczy podzielił zarzuty odwołania, że uzasadnienie organu pierwszej instancji nie odpowiada standardom określonym poprzez art. 107 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego. Uznał jednak, że te uchybienia procesowe nie miały wpływu na wynik rozstrzygnięcia. Okoliczności faktyczne i prawne przemawiają za utrzymaniem w mocy zaskarżonej decyzji.
M. Sz. skorzystała z prawa skargi do sądu administracyjnego.
Skarżąca zażądała stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] ze względu na rażące naruszenie art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 7, art. 8, art. 11 oraz art. 107 §1 i §3 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego.
Na wypadek nie uwzględnienia powyższego żądania Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...].
W uzasadnieniu skargi podniosła, że naruszenie art. 107 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego przez Starostę [...] zobowiązywało organ odwoławczy do wydania rozstrzygnięcia o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania. W ocenie Skarżącej utrzymanie w mocy decyzji Starosty [...] skutkuje tym, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego pozostaje w rażącej sprzeczność z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych. brak prawidłowego zredagowania uzasadnienia decyzji ma podstawowe znaczenia z punktu widzenia zasady przekonywania wyrażonej w art. 11 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego.