Dnia 19 października 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie NSA Maria Lorych-Olszanowska ( spr.) WSA Małgorzata Górecka Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2016 roku przy udziale sprawy ze skargi E. T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2014r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym i określenie jego wysokości za miesiąc marzec 2009r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnego na rzecz skarżącego kwotę [...]- ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] września 2014 r., nr [...], po rozpoznaniu odwołania E. T. (dalej: "strona", "podatnik") od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] maja 2014 r., nr [...], określającej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc [...] 2009 roku, utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.
Naczelnik Urzędu Celnego w K. przeprowadził u podatnika kontrolę podatkową, której przedmiotem był obrót i sposób wykorzystania wyrobów ropopochodnych ze szczególnym uwzględnieniem wyrobów akcyzowych, do których zastosowano zwolnienie z akcyzy lub obniżono stawkę podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie w roku 2009.
Uwzględniając ustalenia kontroli organ podatkowy pierwszej instancji w decyzji z dnia [...] maja 2014 r. stwierdził wobec strony powstanie obowiązku podatkowego za marzec 2009 r. i określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym w wysokości [...] zł.
W odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej podatnik nie zgodził się z wymiarem podatku akcyzowego tylko z uwagi na złożenie zestawienia oświadczeń nabywców oleju opałowego z uchybieniem ustawowego terminu.
Dyrektor Izby Celnej, utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji, wskazał, że bezsprzecznym w sprawie jest to, że strona złożyła 11 dni po terminie zestawienie oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego - za miesiąc marzec 2009 roku. Zestawienie to zostało złożone zamiast do dnia 25 kwietnia 2009 r. - w dniu 6 maja 2009 r. Zdaniem organu odwoławczego zarówno nieprzekazanie miesięcznych zestawień, jak i przekazanie ich po upływie ustawowego terminu należy traktować jako taką samą kategorię uchybień, przy czym bez znaczenia pozostaje to, jak duża była zwłoka strony. Prowadzi to w konsekwencji do zastosowania stawki podatkowej zawartej w art. 89 ust. 4 pkt. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (art. 89 ust. 16 tej ustawy). Organ podatkowy wskazał przy tym na orzeczoną przez TK w wyroku z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. akt P 24/12, zgodność art. 89 ust. 16 ustawy z art. 2 Konstytucji RP.
Przedstawiona przez podatnika interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...] września 2008 r., zgodnie z którą strona nie miała obowiązku składania miesięcznych zestawień oświadczeń, oparta była natomiast o przepisy ustawy z dnia [...] stycznia 2004 r. Organ podatkowy nie dał również wiary wyjaśnieniom strony, iż z rozmowy telefonicznej w pracownikami organu pierwszej instancji miałaby wynikać możliwość składania rzeczonych zestawień w terminie innym, niż wskazany w ustawie.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej, strona zarzuciła naruszenie: 1) art. 89 ust. 14, ust. 15 i ust. 16 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że złożenie przez podatnika po zakreślonym ustawą terminie miesięcznych zestawień oświadczeń było wystarczającą przesłanką do zastosowania sankcyjnej stawki akcyzy, 2) art. 21 ust. 1 dyrektywy Rady 2003/96/WE, z którym art. 89 ust. 16 ustawy jest niezgodny, poprzez naruszenie zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego oraz zasady bezpośredniego stosowania i skuteczności przepisów prawa unijnego, 3) art. 47 § 3 Ordynacji podatkowej, poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na ustaleniu obowiązku zapłaty podatku akcyzowego i uznanie, że powstała zaległość podatkowa, która nie została zapłacona w terminie w rozumieniu art. 51 § 1 w zw. z art. 2 § 1 pkt. 1 Ordynacji podatkowej, 4) przepisów postępowania, poprzez przyjęcie za wiarygodne i uzasadnione zeznań pracowników organu podatkowego, którzy nie pamiętali okoliczności zdarzenia, przy jednoczesnej odmowie wiarygodności zeznaniom podatnika dokładnie opisującym okoliczności leżące u podstaw jego uzasadnionego zachowania, a także odmowę przyjęcia za wiarygodną interpretacji indywidualnej wydanej przez Izbę Skarbową w P. dnia [...] września 2008 r.