Dnia 31 października 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Sędziowie WSA Marzenna Kosewska (spr.) WSA Walentyna Długaszewska Protokolant: st. sekr. sąd. Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 października 2017 roku przy udziale sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] lutego 2017r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty podwyższonej za wydobywanie kopalin bez wymaganej koncesji oddala skargę
Starosta [...] decyzją z [...] kwietnia 2016 r., na podstawie art. 140 ust. 1, ust. 3 pkt 3, ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2015 r., poz. 196 ze zm.), zwanej dalej p.g.g.", w zw. z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy Prawo geologiczne i górnicze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1133), załącznika do obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 7 sierpnia 2013 r. w sprawie stawek opłat za rok 2014 z zakresu przepisów Prawa geologicznego i górniczego (M. P. z 2013 r., poz. 721) oraz art. 104 i 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23), zwanej dalej "K.p.a.", orzekł o ustaleniu M. D. opłaty podwyższonej w wysokości 628 958 zł za wydobywanie bez wymaganej koncesji kopaliny (kruszywa naturalnego - piasku) na działkach ew. nr [...], [...] i [...] w obrębie [...] w gminie [...].
Od powyższej decyzji M. D. złożył odwołanie, zarzucając błędne przyjęcie okresu wydobycia (lat 2013-2014), przyznanie się strony do wydobycia (podczas gdy przesuwała jedynie skarpy wydobyte przez inny podmiot) i oparcie rozstrzygnięcia w zakresie ilości wydobytej kopaliny o nierzetelną opinię biegłego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z [...] lutego 2017 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, co następuje.
Wydobywanie przez M. D. kopaliny na przedmiotowych działkach przesądzono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 sierpnia 2014 r. o sygn. akt II SA/Gl 650/14. Wydano go w wyniku zaskarżenia przez M. D. decyzji Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z [...] marca 2014 r. w przedmiocie wydobywania kopalin. Decyzją z [...] stycznia 2014 r. Dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego w P. nakazał M. D. wstrzymanie działalności polegającej na wydobywaniu kopaliny na przedmiotowych działkach w związku ze stwierdzeniem jej prowadzenia bez wymaganej koncesji. Jak wskazał Sąd, skarżący oświadczył, że wykonane przez niego roboty polegały na profilowaniu stromych skarp pozostawionych przez podmiot uprzednio prowadzący działalność górniczą na tym terenie i zmierzały wyłącznie do ich zabezpieczenia. Masy ziemne przemieszczone przez stronę częściowo zgromadzono na jednej z działek, a częściowo zepchnięto do zawodnionego wyrobiska. Oświadczenie to - zdaniem organu - jest równoznaczne z przyznaniem się strony do nielegalnego wydobywania kopaliny. Organ pierwszej instancji oparł swoje stanowisko także na pisemnym oświadczeniu skarżącego, z którego wynika, że skarpy wyrobisk wymagały pilnie złagodzenia celem zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego. Przystąpił on więc do wykonania prac zabezpieczających, a usunięte masy ziemne złożono między terenami poeksploatacyjnymi i w zawodnionych wyrobiskach. Oświadczył także, że nie wywoził wydobytego materiału poza przedmiotowe działki ani go nie sprzedawał.
W uzasadnieniu powyższego wyroku wskazano, że bezsporne jest nieposiadanie przez skarżącego koncesji na wydobywanie kopalin oraz że wydobywał on kopalinę. Sąd uznał, iż nie jest zasadny zarzut wydania obu decyzji w oparciu o niepełny materiał dowodowy. Skoro organ dokonał wizji lokalnej, sporządził z niej notatkę służbową i dokumentację fotograficzną, a dokonane w jej trakcie ustalenia potwierdziła sama strona przyznając, że odłączyła masy ziemne od złoża, to dla celów wydania decyzji nakazującej wstrzymanie wydobywania kopaliny brak jest niewyjaśnionych okoliczności, które wymagałyby dowodu. Nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia, z jakich pobudek strona wydobyła i czy zbyła kopalinę. Niezasadne jest także powołanie się strony na obowiązki nałożone treścią art. 119 p.g.g. Przepis ten znajduje się bowiem w dziale VI tej ustawy "Zakład górniczy, jego ruch oraz ratownictwo górnicze" w rozdziale 2 "Ruch zakładu górniczego", zatem określone w nim obowiązki odnoszą się do ruchu zakładu górniczego, którego skarżący - z powodu braku koncesji - nie prowadził.