Dnia 3 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka ( spr.) Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Szymon Widłak Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi P S na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych za 2010 rok oddala skargę
Prezydent Miasta P decyzją z dnia ... 2012 r. określił P S wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych za 2010 r. za pojazdy o nr rej. ... na kwotę 5744 zł.
W uzasadnieniu organ wskazał, że z danych Wydziału Finansowego Urzędu Miasta P wynika, że strona jest właścicielem powyższych środków transportowych. Podatnik w złożonej korekcie deklaracji podatkowej za 2010 r. wykazał podatek zerowy, uznając przedmiotowe pojazdy za specjalne. Są one bowiem przystosowane do nauki jazdy i pełnienia specjalnej funkcji. Z pisma Wydziału Komunikacji z dnia 17.07.2012 r. wynika jednak, że samochody były rejestrowane jako pojazdy ciężarowe, a nie jako pojazdy specjalne. Organ oparł się na danych w dokumencie rejestracyjnym, jako dokumencie urzędowym o charakterze wiążącym dla organu w sprawie podatkowej. Podatnik może skorzystać ze zwolnienia podatkowego z art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dopiero po dokonaniu zmiany w dowodzie rejestracyjnym.
W odwołaniu od decyzji strona zarzuciła naruszenie :
- art. 7 Konstytucji, art. 6 kpa i art. 120 Ordynacji podatkowej poprzez nieuznanie pojazdów za pojazdy specjalne i nieobjęcie ich zwolnieniem podatkowym oraz poprzez rozstrzygniecie przez organy, że przedmiotowe pojazdy nie są pojazdami specjalnymi pomimo braku uprawnień do dokonywania ustaleń tego rodzaju
- art. 217 Konstytucji poprzez wadliwe przyjęcie możliwości nałożenia podatku w trybie pozaustawowym
- art. 31 Konstytucji poprzez przyjęcie istnienia trybu rejestrowania pojazdów do nauki jazdy jako samochodów specjalnych
- art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez bezzasadną odmowę zastosowania zwolnienia podatkowego
- art. 2 pkt. 36 w zw. z art. 81 ust. 8 pkt. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym poprzez uchylenie się od ustalenia, że sporne samochody są pojazdami specjalnymi, podlegającymi zwolnieniu podatkowemu
- art. 7 i 77 kpa poprzez niewyczerpujące ustalenia faktyczne sprawy oraz błędy w ustaleniach faktycznych i pominięcie m. in. dokonania wpisów L w dowodach rejestracyjnych pojazdów.
W uzasadnieniu odwołania powołano się na wyrok NSA z 20.01.2011 r. ( sygn. II FSK 1914/09 ), zgodnie z którym o możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego w podatku od środków transportowych w przypadku pojazdu uznanego za pojazd specjalny decyduje wyłącznie to, czy mieści się on w definicji wskazanej w art. 2 pkt. 36 Prawa o ruchu drogowym. Ustalenie rodzaju, przeznaczenia i funkcji środka transportowego nie należy do organu podatkowego. W ocenie strony organ dokonał błędnej wykładni art. 2 pkt. 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym, stwierdzając, że definicja legalna pojazdów specjalnych nie uwzględnia pojazdów służących do nauki jazdy. Stanowisko przeciwne zostało wyrażone m in. w wyroku WSA w Lublinie z 15.12.2007 r. ( sygn. I SA/Lu 533/07 ).
SKO w P decyzją z dnia ... 2012 r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zwolnieniu podatkowemu podlegają m. in. pojazdy specjalne ( art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych ). Pojazd specjalny to pojazd do wykonywania specjalnej funkcji, powodującej konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia. Mogą w nim być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem funkcji specjalnej ( art. 2 pkt. 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym ). Tymczasem w pojeździe przeznaczonym do nauki mogą być przewożone również osoby czy rzeczy nie związane z wykonywaniem funkcji specjalnej ( art. 55 ustawy Prawo o ruchu drogowym ). Pojazd do nauki jest pojazdem "odpowiednio przystosowanym", ale nie jest pojazdem specjalnym w rozumieniu ustawy. Pojazd do nauki nie jest ponadto pojazdem specjalnym w rozumieniu rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 31.12.2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Organ II instancji poparł swoje stanowisko orzecznictwem NSA i WSA.