Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Damian Wojtkowiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2010 r. przy udziale sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dotyczącej stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty skarbowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 maja 2010 r. nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu sprzeciwu Prokuratora Rejonowego, decyzją z dnia 4 maja 2010r. nr [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 sierpnia 2009r. nr [...].
W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 22 czerwca 2009r. Burmistrz Miasta i Gminy odmówił stwierdzenia R. O. nadpłaty z tytułu opłaty skarbowej w wysokości 10.200,00zł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 6 sierpnia 2009 r. nr [...] uchyliło decyzję Burmistrza z dnia 22 czerwca 2009r. i stwierdziło nadpłatę z tytułu opłaty skarbowej wraz z oprocentowaniem od dnia 13 marca 2009r.
Sprzeciwem z dnia 22 kwietnia 2010r. Prokurator Rejonowy wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Kolegium, podnosząc, że decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa polegającym na błędnym przyjęciu, że art. 90 TWE ma zastosowanie do przepisów regulujących uiszczanie opłaty skarbowej, tj. ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej.
W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z załącznikiem do ustawy z dnia 9 grudnia 2000 r. o opłacie skarbowej, narusza przepis art. 90 ust. 1 TWE, mówiący o zakazie dyskryminacji jakichkolwiek towarów w obrębie Wspólnoty Europejskiej.
Kolegium przytoczyło poglądy prezentowane w orzecznictwie, z których wynika, że z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wówczas, gdy treść decyzji administracyjnej pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa przez proste ich zestawienie ze sobą, a nadto, że charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana, jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Ponadto, zarzut rażącego naruszenia prawa musi wynikać z przesłanek nie budzących wątpliwości. Tam natomiast, gdzie zastosowanie przepisu prawa wymaga jego interpretacji i subsumcji do konkretnego stanu faktycznego, nie może być mowy o rażącym naruszeniu prawa.
Zdaniem Kolegium problem interpretacji przepisów prawnych skłania do przyjęcia, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 sierpnia 2009r. nie jest obarczona wadą prawną, o której mowa w art. 247 § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej.
Jak wskazano również, kwestia nieważności decyzji tut. Kolegium w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty skarbowej była już przedmiotem badania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (por. wyrok z dnia 25.11.2009 r., sygn. akt III SA/Po 656/09).
Od powyższej decyzji Prokurator Rejonowy, na podstawie art. 127 § 3 k.p.a. w zw z art. 184 § 1 k.p.a. i art. 188 k.p.a. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że art. 90 TWE jest jasny i oczywisty i jego interpretacja nie nasuwa problemów. Przepis ten dotyczy bowiem podatków, a nie opłaty skarbowej. Instytucje te nie są tożsame, a zatem niedopuszczalne było dosłownie "dowolne" zastosowanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze art. 90 TWE do przepisów regulujących uiszczanie opłaty skarbowej. Zdaniem Prokuratora to dowolne zastosowanie art. 90 TWE, które stoi w oczywistej sprzeczności z treścią tegoż przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.