Dnia 3 listopada 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska WSA Mirella Ławniczak (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi Z. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2014r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od środków transportowych za rok 2011 oddala skargę
W dniu 7 marca 2014 r Burmistrz Miasta i Gminy [...] zawiadomił Z. Ł. o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej.
Kontrolę przeprowadzono w dniu 14 kwietnia 2014 roku w zakresie rzetelności i prawidłowości zgłoszonych podstaw opodatkowania w podatku od środków transportowych w latach 2011-2014.
W jej toku ustalono, że kontrolowany Z. Ł. był właścicielem środka transportowego tj. naczepy marki Pezzaioli, rok prod. 2007 w okresie od 13 lipca 2011 do 24 maja 2012 r. W okresie tym, a konkretnie od 28 maja 2002r. prowadził działalność gospodarczą tj. usługową wspomagającą produkcję roślinną; nie złożył jednak deklaracji na podatek od środków transportowych za lata 2011-2012.
Z. Ł. złożył zastrzeżenia do protokołu kontroli. Podniósł w nich, że naczepę zakupił jako uszkodzoną, nie użytkował jej, remontowana była w firmie w Polsce, a następnie, nadal uszkodzona dostarczona z powrotem do producenta. Naczepa zakupiona była w celach stricte rolniczych, gdyż służyć miała jako magazyn paszowy i chwilowo żywcowy; do niczego innego bowiem służyć nie mogła z racji jej konstrukcji.
Organ nie uwzględnił zastrzeżeń złożonych przez przedsiębiorcę. Stwierdzono, że zwolnione z podatku mogą być jedynie przyczepy i naczepy związane wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego, a działalność prowadzona przez Z. Ł. nie była taką działalnością. Ponadto wyjaśniono stronie, że przedmiotowa naczepa nie jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów Prawa o ruchu drogowym, czego dowodem są również zapisy w dowodzie rejestracyjnym.
Decyzją z dnia [...] lipca 2014r., o nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy [...] określił Z. Ł. wysokość zobowiązania podatkowego za rok 2011 w kwocie 619,00 zł. W uzasadnieniu wskazano, że w/w był właścicielem przedmiotowej naczepy w okresie od 13 lipca 2011 do 24 maja 2012r. i nie podlegał zwolnieniom od podatku od środków transportu, a jednocześnie nie złożył deklaracji podatkowej. Zobowiązanie podatkowe określono za okres 5 miesięcy roku 2011 z uwzględnieniem wysokości stawek określonych uchwałą Rady Miasta i Gminy Wronki Nr XLVII /376/2010.
Strona wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Zarzuciła organom błędną interpretację przepisów ustawy - O podatkach i opłatach lokalnych oraz nie uwzględnienie żadnych argumentów zgłaszanych w toku postępowania administracyjnego. Ponadto podkreśliła, że skoro naczepa jest przeznaczona tylko do przewozu żywych zwierząt, to jest naczepą specjalną i jako taka winna podlegać zwolnieniu z opodatkowania.
Decyzją dnia [...] listopada 2014r., o nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
Organ II instancji odniósł się zarówno do kwestii prowadzonej przez skarżącego działalności, jednoznacznie stwierdzając, że nie jest ona działalnością rolniczą w rozumieniu przepisów ustawy - O podatkach i opłatach lokalnych. W zakresie klasyfikacji naczepy uznał, że sporny pojazd nie jest pojazdem specjalnym, nie podlega więc zwolnieniu z opodatkowania. Podkreślono w uzasadnieniu, że obowiązek podatkowy w podatku od środków transportowych ciąży zgodnie z art. 9 ust.1 cyt. wyżej ustawy na osobach fizycznych i prawnych, będących właścicielami środków transportowych. Powstaje on od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto dla celów podatkowych nie ma znaczenia, czy właściciel pojazdu go używa czy też nie, istotny jest fakt własności pojazdu.