Dnia 10 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2013 roku przy udziale sprawy ze skargi Z. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia[...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006 roku oddala skargę
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z [...] wydaną na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 3, art. 11 ust. 2 pkt 3a, art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a, art.31 ust.1 i 2 ustawy z dnia 28 września 1991 o kontroli skarbowej ( tekst jedn. Dz. U. Nr 41, poz. 214 z 2011r. ze zm.), art. 3 pkt 4, art. 21 § 1 pkt 1 i §3, art. 23 § 1 pkt2 i § 2, art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8, poz. 749 z 2012 ze zm.), art. 2 pkt 1, art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 1, art. 10, art. 11 ust. 1 i 2 pkt 1, art. 65 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 z 2004 r. ze zm.), określił ZM zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. w łącznej wysokości 62.042 zł.
W uzasadnieniu decyzji, organ wyjaśnił, że po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego, zgodnie z postanowieniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 14 czerwca 2011 r. w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego i opłaty paliwowej, na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego ustalono, że w ewidencji podatnika znajdują się faktury VAT, na których, jako wystawcy figurują [...] które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zostały wystawione jedynie w celu zalegalizowania zakupu oleju napędowego przez firmę ZM, pochodzącego z innego nieznanego źródła. W toku postępowania, jak ustalił organ, podatnik nie wskazał faktycznego źródła pochodzenia oleju napędowego.
Pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. strona odwołała się od ww. rozstrzygnięcia do Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu zarzucając mu naruszenie następujących przepisów:
art. 120, 121 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez naruszenie podstawowych zasad postępowania i prowadzenie postępowania w sposób nie budzący zaufania do organów podatkowych, art. 122 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez niepodjęcie przez organ niezbędnych działań w celu wyjaśnienia istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych, art. 191 Ordynacji podatkowej, poprzez niedokonanie oceny dowodów, a w konsekwencji dokonanie istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń faktycznych w sposób dowolny, w oderwaniu od całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie, oraz poprzez nieuzasadnione uznanie przez organ I instancji, że księgi podatkowe strony prowadzone są w sposób wadliwy i nierzetelny, a w konsekwencji nieuwzględnienia ich jako dowody w sprawie, art. 210 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez brak jednoznacznego jasnego i pełnego uzasadnienia faktycznego decyzji, w szczególności brak wskazania w uzasadnieniu faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów którym dał wiarę-oraz przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, oraz poprzez ograniczenie się w uzasadnieniu prawnym decyzji jedynie do wskazania podstawy prawnej bez jej wyjaśnienia,
- art. 199 a § 3 Ordynacji podatkowej poprzez niewystąpienie do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa w sytuacji, gdy z okoliczności sprawy i dowodów zgromadzonych w toku postępowania wynikają wątpliwości w tym zakresie,