Sprawa ze skargi J.O. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem WSA w Poznaniu w sprawie III SA/Po 614/14 I. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne, II.
Sentencja

Dnia 19 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) Sędziowie WSA Waldemar Inerowicz WSA Monika Świerczak Protokolant: st. sekr. sąd. Sławomir Rajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2018 roku przy udziale sprawy ze skargi J.O. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2015r. wydanym w sprawie III SA/Po 614/14 I. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne, II. oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 roku po rozpoznaniu sprawy ze skargi J.O., zwanego dalej Skarżącym, na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] marca 2014 roku nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2010 roku uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...].

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Celnego w [...] stwierdził wobec Skarżącego powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym w miesiącu lutym 2010 roku i określił wysokość zobowiązania podatkowego z powyższego tytułu. Jednocześnie organ podatkowy I instancji wskazał, że kwota ta z dniem 26 marca 2010 r. stała się zaległością podatkową.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik zarzucił organowi naruszenie art. 122, art. 180, art. 187 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej, a także art. 88 i art. 89 ustawy o podatku akcyzowym, poprzez ustalenie innego niż opałowe przeznaczenie oleju opałowego oraz poczynienie ustaleń w sposób jednostronnie niekorzystny dla podatnika. Nadto podatnik podniósł naruszenie art. 2 i art. 30 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez nieproporcjonalną karę zasądzoną w postaci podatku akcyzowego za 2010 rok, która jest wyższa od wartości całego majątku podatnika.

Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, wskazał, że w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej u podatnika, w zakresie obrotu i wykorzystywania wyrobów akcyzowych za okres od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., stwierdzono nieprawidłowości odnośnie dokumentowania sprzedaży oleju opałowego. Głównym przedmiotem działalności podatnika była sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Podczas kontroli strona nie przedstawiła dokumentacji finansowo-księgowej za okres objęty kontrolą, ze względu na zniszczenie jej, spowodowane zdarzeniem losowym w postaci pożaru. W konsekwencji, podatnik nie posiadał ani oświadczeń o przeznaczeniu sprzedanego w powyższym okresie oleju opałowego na cele opałowe, ani też zestawień tych oświadczeń.

Z pisma Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w [...] z dnia [...] lutego 2012 r., jak wskazał organ odwoławczy, wynika, że w dniu [...] października 2011 r. miał miejsce pożar pomieszczenia biurowego w budynku gospodarczym należącym do podatnika. Spaleniu uległo wyposażenie oraz dokumentacja hurtowni napojów i stacji paliw. Zniszczeniu uległy również pomieszczenia sanitarne. Organ podatkowy II instancji podniósł, że podatnik dokonujący sprzedaży oleju opałowego zobowiązany jest do ścisłego przestrzegania obowiązków, które zostały na niego nałożone (art. 89 ust. 5-15 ustawy o podatku akcyzowym). W przypadku ich niespełnienia, do powyższych wyrobów akcyzowych, zgodnie z art. 89 ust. 16 ustawy o podatku akcyzowym, stosuje się stawkę w wysokości 1.822,00 zł/ 1.000 litrów. W rozpoznawanej sprawie, w ocenie organu podatkowego, nie zostały spełnione warunki określone w ust. 5, jak i w ust. 14 przywołanego artykułu. W toku postępowania strona przedstawiła jedynie argumentację kwestionującą wystąpienie pierwszej z powyższych nieprawidłowości, podnosząc, że stosowne oświadczenia zostały pobrane, a ich brak w dniu kontroli spowodowany był zniszczeniem w wyniku pożaru. Co do drugiej nieprawidłowości podatnik sam przyznał, w treści odwołania, że nie składał w wyznaczonym przez ustawodawcę terminie miesięcznych zestawień oświadczeń do właściwego naczelnika urzędu celnego. Jednakże mając na względzie zgromadzony w sprawie materiał dowodowy organ podatkowy uznał za zasadne przyjęcie wystąpienia obydwu nieprawidłowości - braku oświadczeń, jak i niewywiązywania się przez podatnika z obowiązku składania miesięcznych zestawień oświadczeń - przyjmując je jako podstawę do określenia zobowiązania podatkowego, przy zastosowaniu podwyższonej stawki podatkowej przewidzianej dla wyrobów wykorzystywanych do napędu silników. Pożar na posesji podatnika miał miejsce w dniu [...] października 2011 r., natomiast kontrola podatkowa przeprowadzona została w lutym 2012 roku. W tym okresie, dzielącym obydwa te wydarzenia, podatnik nie podjął żadnych kroków w celu poinformowania organów podatkowych o zaistniałej sytuacji, pomimo że jego ustawowym obowiązkiem było przechowywanie dokumentów przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały sporządzone, a także udostępnianie ich w celu kontroli. Ponadto, z opinii biegłego sądowego w sprawie pożaru pomieszczenia biurowego przedsiębiorstwa podatnika wynika, że bezpośrednią przyczyną pożaru było zwarcie instalacji elektrycznej spowodowane w głównej mierze pozostawieniem włączonego urządzenia grzewczego typu "FAREL". W wyniku oględzin stwierdzono, że jeden z bezpieczników topikowych naprawiany był sposobem gospodarczym, drutem, co mogło mieć wpływ na nieprawidłowe działanie instalacji elektrycznej i nadmierne jej przegrzewanie. Dodatkowy wpływ na szybki i gwałtowny rozwój pożaru miały składowane zapalniczki do papierosów w ilości kilkuset sztuk, których rozszczelnienie spowodowało z jednej strony podsycenie ognia, a z drugiej strony eksplozję uszkadzającą ścianę działową. Organ podatkowy II instancji wskazał, że nie zarzuca podatnikowi, aby utrata dokumentacji w wyniku zdarzenia nadzwyczajnego spowodowana była jego działaniem, niemniej to do niego należało jej zabezpieczenie. Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy o rachunkowości dokumentację, o której mowa w art. 10 ust. 1, księgi rachunkowe, dowody księgowe, dokumenty inwentaryzacyjne i sprawozdania finansowe, należy przechowywać w należyty sposób i chronić przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnianiem, uszkodzeniem lub zniszczeniem. Podmioty dokonujące obrotu wyrobami akcyzowymi zobowiązane są do zachowania szczególnej staranności. W rozpoznawanej sprawie podatnik takiej staranności w ocenie organu nie dochował. Nie przedstawiając oświadczeń o przeznaczeniu wyrobów akcyzowych uniemożliwił również kontrolę przeznaczenia sprzedanego, w wyżej wskazanym okresie, oleju opałowego. Z kolei niezłożenie zestawienia oświadczeń za miesiąc luty 2010 roku stanowi odrębną i samoistną przesłankę obligująca organ podatkowy do zastosowania sankcyjnej stawki opodatkowania, chociaż obowiązek podatkowy wobec przedmiotowego paliwa powstał już wcześniej - z tytułu nieposiadania przez podatnika oświadczeń nabywców oleju opałowego o jego przeznaczeniu na cele opałowe. Organ podatkowy, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. akt P 24/12, za niezasadny uznał, podniesiony w odwołaniu, zarzut naruszenia art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Natomiast podnoszony przez odwołującego fakt, zgodnie z którym organ dysponował zeznaniami nabywców oleju opałowego, które mogły służyć do weryfikacji twierdzeń podatnika, mija się z prawdą bowiem takich zeznań świadków w sprawie nie było. Dlatego też w kolejnych pismach podatnik zażądał przesłuchania osób, między innymi z listy wskazanej w piśmie z dnia [...] maja 2013 r., co nie zostało jednakże przez organ uwzględnione. Zdaniem organu podatkowego, nie jest możliwe odtworzenie oświadczeń, poprzez ich złożenie przez nabywców w późniejszym terminie. Oświadczenie mające cechy autentyczności może być złożone tylko w dacie sprzedaży oleju opałowego. Organ podatkowy nie zgodził się nadto z twierdzeniem podatnika co do błędnego ustalenia stanu faktycznego oraz naruszenia prawa materialnego, poprzez uznanie, że zachodzą podstawy do ustalenia zobowiązania podatkowego i stwierdzenia, że przedmiotowy olej opałowy przeznaczony był na inny cel niż opałowy. Brak oświadczeń należy rozpatrywać w kontekście przesłanki użycia go niezgodnie z przeznaczeniem, co jest równoznaczne z użyciem go w innym celu niż opałowy. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, że dokumentacja dotycząca prowadzonej działalności w zakresie obrotu olejem opałowym uległa zniszczeniu w pożarze. Dla prawidłowego rozstrzygnięcia, jak podniósł organ podatkowy, istotne jest to, że podatnik w toku prowadzonego postępowania nie był w stanie przedłożyć złożonych przez nabywców oświadczeń o przeznaczeniu oleju opałowego na cele opałowe.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej