Dnia 24 kwietnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Geremek (spr.) Sędziowie WSA Ireneusz Fornalik WSA Beata Sokołowska Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi B. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku dotyczącego stwierdzenia i zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Starosty K. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącego kwotę [...],- ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane.
Pismem z dnia 16 maja 2013 roku pełnomocnik B. K. złożył wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty za wydanie kart pojazdów wydanych w Starostwie Powiatowym w Krotoszynie w okresie od 1 maja 2004 roku do 15 kwietnia 2006 roku do samochodu marki [...], numer rejestracyjny [...] oraz samochodu marki [...] rejestracyjny [...] w wysokości [...] zł, a w przypadku samochodu wyprodukowanego przez [...] w kwocie [...] zł wraz z odsetkami od dnia uiszczenia opłaty do dnia 7 kwietnia 2008 roku.
Postanowieniem z dnia [...],nr [...] S.K. działając na podstawie art. 66 § 3 kpa zwrócił wniosek B. K. uznając, że właściwym w sprawie jest sąd powszechny, w tym przypadku Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim, Wydział Cywilny.
W uzasadnieniu organ powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r. sygn. akt III CZP 24/12, jako uzasadniającą dokonanie zwrotu.
W zażaleniu pełnomocnik B. K. uznał, że dopuszczalny jest tryb administracyjnoprawny dochodzenia zwrotu nadpłaty za kartę pojazdu niezależnie od możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej - cywilnoprawnej i powołał się na przepis art. 67 i art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych uznając, że opłata za wydanie karty pojazdu jest niepodatkową daniną publiczną, stanowiącą dochód właściwego powiatu, w związku z czym mają do niej z mocy odesłania zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego oraz działu III Ordynacji podatkowej. Ponadto przywołał przepis art. 115 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych i stwierdził, ze zastosowanie trybu administracyjnego lub cywilnoprawnego zależy od wskazanej we wniosku podstawy prawnej dochodzenia zwrotu nadpłaty.
Postanowieniem z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., działając na podstawie art. 1, art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz art. 17 pkt 1, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 kpa., utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu decyzji organ przyjął, że stanowisko zaprezentowane przez stronę (jej pełnomocnika) nie jest zasadne w świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r. (sygn. akt III CZP 24/12, OSNC 2013/1/5), w której stwierdzono, że "dopuszczalna jest droga sądowa w sprawach o zwrot nienależnych opłat za wydanie karty pojazdu, pobranych na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) przed wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), dalej u.f.p.
Argumentacja SN zawarta w powyższej uchwale w ocenie organu uzasadniła właściwość sądów powszechnych w sprawach o zwrot nienależnych świadczeń o charakterze publicznoprawnym, których podstawę materialną stanowiły przepisy kodeksu cywilnego o bezpodstawnym wzbogaceniu, a w szczególności art. 410 § 2. Opłaty za wydanie karty pojazdu stanowią bowiem dochody, o których mowa w art. 60 u.f.p. z uwzględnieniem w sprawach nieuregulowanych, dotyczących należności przewidzianych w art. 60 tej ustawy, odesłania zgodnie z treścią art. 67 u.f.p. do przepisów kodeksu postępowania administracyjnego i odpowiednio do działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). Sąd Najwyższy w omawianej uchwale z dnia 6 czerwca 2013 r. odniósł się także do art. 115 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 ze zm.) uznając, ze zawarta w nim norma nie może się odnosić do spraw zakończonych przed dniem 1 stycznia 2010 r., a brak jednoznacznego stanowiska ustawodawcy co do tego, jakie przepisy należy stosować do zdarzeń mających miejsce przed wejściem w życie nowych przepisów, a regułą nie może być automatyczne stosowanie przepisów nowej ustawy do zdarzeń prawnych mających miejsce i zakończonych przed dniem wejścia w życie nowej ustawy.