Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym
Sentencja

Dnia 10 lipca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirella Ławniczak (spr.) Sędziowie WSA Ireneusz Fornalik WSA Marzenna Kosewska Protokolant: st.sekr.sąd. Izabela Kaczmarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2014 roku przy udziale sprawy ze skargi R. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2013 roku nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2013 roku nr [...], II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącego kwotę 362,- (trzysta sześćdziesiąt dwa) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] października 2013 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2013 r o nałożeniu kary pieniężnej na przedsiębiorcę Firmę "A" R. B. za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.

W toku postępowania ustalono, iż w dniu 23 kwietnia 2013 r. w okolicach [...] zatrzymano do kontroli drogowej ciągnik siodłowy marki Scania o nr rejestr [...] wraz z naczepą marki [...] o nr rejestrze [...]. Pojazdem kierował Sz. K. zatrudniony w przedsiębiorstwie R. B. Kierowca prowadził pusty transport po rozładunku w ramach krajowego transportu drogowego rzeczy. Do kontroli kierowca okazał prawo jazdy, dowód osobisty, dowody rejestracyjne pojazdów wraz z polisami OC, wypis z licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego wydany dla przedsiębiorstwa "A" R. B., kartę kierowcy do tachografu, zaświadczenie o działalności poświadczające dni wolne od pracy. W toku kontroli stwierdzono skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku. Przesłuchany w charakterze świadka Sz. K. zeznał, iż skrócił tygodniowy czas pracy na polecenie pracodawcy R. B., dokonał bowiem rozładunku wahadła wagonowego. Powyższe potwierdził własnoręcznym oświadczeniem. W konsekwencji decyzją organu I instancji nałożono na przedsiębiorcę karę pieniężną w kwocie 9050,00 zł za naruszenie opisane w Lp. 5.4 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym tj. - skrócenie tygodniowego czasu odpoczynku i za naruszenie Lp.1.7 tegoż załącznika tj. - uzależnienie wynagrodzenia kierowcy od ilości przewiezionych rzeczy. W uzasadnieniu organy przywołały treść art.10 ust. 1-3 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 38821/85 i (WE) 21135/’98 jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 38820/85 (Dz.U.UE L z dnia 11 kwietnia 2006 r). Wskazano także na treść art.26 ust.1 ustawy z dnia 16 kwietnia 204 o czasie pracy kierowców, iż warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do naruszenia przepisów rozporządzenia (WE) 561/2006. Organ I instancji wywiódł, iż oświadczenie i przesłuchanie kierowcy Sz. K. skutkować musi przyjęciem, iż polecenie wydane przez przedsiębiorcę miało istotny wpływ na powstanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a sposób naliczania wynagrodzenia zachęca do naruszeń cyt. wyżej Rozporządzenia określającego normy czasu pracy kierowców.

Od decyzji organu I instancji odwołanie złożył R. B., właściciel firmy "A". Zakwestionował naruszenie polegające na uzależnieniu wynagrodzenia od ilości przewiezionych rzeczy. Podkreślił, iż jeszcze przed wydaniem decyzji przez organ I instancji nadesłał dokumenty świadczące o przestrzeganiu norm wynagradzania kierowców. Dodatkowo do odwołania załączył rozliczenia czasu pracy kontrolowanego kierowcy. Dodał, iż jest rzeczą oczywistą, że kierowca także jadąc bez towaru otrzymuje wynagrodzenie, ponieważ jest w pracy. Gdyby było tak, że wynagrodzenie uzależnione jest od frachtów, to takiego wynagrodzenia nie powinien otrzymywać. A przecież otrzymuje je stale, także mając przestój oraz wykonując inne prace. Zarzucił organom, iż nie przeprowadziły analizy ewidencji czasu pracy kierowcy i oparły się wyłącznie na oświadczeniu kierowcy.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego