Sprawa ze skargi na decyzję SKO w K. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej dotyczącej stwierdzenia nadpłaty z tytułu opłaty skarbowej
Uzasadnienie strona 3/7

W skardze na powyższą decyzję Prokurator zarzucił naruszenie prawa materialnego polegające na błędnej interpretacji art. 90 ust. 1 TWE przez przyjęcie, że opłata skarbowa od zaświadczenia VAT-25 stanowi dyskryminujący podatek wewnętrzny zakazany przez ww. przepis oraz naruszenie art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 Ordynacji podatkowej, polegające na nieodniesieniu się w zaskarżonej decyzji do wszystkich okoliczności, które mogą mieć wpływ na wynik sprawy, a w szczególności do twierdzeń organu I instancji, że pobrana opłata stanowi zapłatę za dokonane czynności administracyjne związane z wydaniem zaświadczenia VAT-25 oraz niewskazaniu przesłanek zastosowania przyjętej kwalifikacji prawnej.

W powołaniu na powyższe zarzuty Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu skargi Prokurator przytoczył argumenty powołane w sprzeciwie oraz wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wyrokiem z dnia 21 października 2010 r. WSA w Poznaniu uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję SKO w K. z dnia [...] maja 2010 r. ( sygn. akt III SA/Po 458/10 ).

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że ocena legalności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2010 r. prowadzi do wniosku, iż zostały one wydane z naruszeniem prawa procesowego - art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej - co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Tymczasem w zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji, stwierdzając, iż przepis art. 90 TWE nastręcza szereg problemów interpretacyjnych, o czym świadczą sprawy o zwrot nadpłaty za kartę pojazdu oraz niejednolitość w orzekaniu w sprawach o zwrot nadpłaty. Sąd zaakcentował, że w jego ocenie art. 90 TWE jest przepisem niejednoznacznym i niewątpliwie jako przepis prawa wspólnotowego do jego zastosowania wymaga interpretacji. Sąd podzielił powołane w decyzjach obu instancji stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż tam, gdzie zastosowanie przepisu prawa wymaga jego interpretacji i subsumcji do konkretnego stanu faktycznego, nie może być mowy o rażącym naruszeniu prawa, z tym jednak oczywistym zastrzeżeniem, że podmiot stosujący ten przepis prawa dokonał jego interpretacji stosując w prawidłowy sposób dyrektywy wykładni.

Zdaniem Sądu ocena ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2009 r. prowadzi do wniosku, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, albowiem organ stosując art. 90 TWE pominął istotną fazę w procesie stosowania niejednoznacznego przepisu prawnego - fazę wykładni tego przepisu. Zgodnie z cytowanym przez Kolegium w zaskarżonej decyzji oraz w poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] maja 2010 r. poglądem doktryny i Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyrok NSA z dnia 13.10.2005 r., FSK 2294/04) z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wówczas, gdy treść decyzji administracyjnej pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa przez proste ich zestawienie ze sobą, a nadto że charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Sąd uznał, iż treść ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2009 r. pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią przepisu art. 90 TWE, bowiem proste ich zestawienie ze sobą wskazuje, że organ zastosował przepis, w którym jest mowa o podatkach do opłaty skarbowej, która na gruncie polskiego ustawodawstwa nie jest podatkiem.

Strona 3/7