Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym i w opłacie paliwowej za poszczególne miesiące od maja do grudnia 2010 roku
Uzasadnienie strona 9/10

W tym miejscu podkreślić należy, że choć na gruncie z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej na organie podatkowym ciąży obowiązek gromadzenia materiału dowodowego to organ ten nie ma obowiązku nieograniczonego poszukiwania dowodów. Organ podatkowy ma wprawdzie podejmować wszelkie działania zmierzające do wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, ale z drugiej strony ustawodawca zastrzega, iż mają to być jedynie działania niezbędne (art. 122 Ordynacji podatkowej). Chodzi więc o takie działania, które są konieczne, istotne dla wyjaśnienia sprawy. Postępowanie organu podatkowego w zakresie gromadzenia materiału dowodowego, nie musi tym samym pozostawać w zgodzie z oczekiwaniami strony co do wyboru środków dowodowych. Wystarczające jest jeśli działania podjęte przez organ podatkowy mają charakter niezbędnych, to jest służących ustaleniu stanu faktycznego. Takie działania zostały podjęte przez organy podatkowe obu instancji i w tym zakresie nie uchybiły one przepisom Ordynacji podatkowej.

Nie bez znaczenia pozostają także pozostałe ustalone przez organ podatkowy okoliczności faktyczne, które potwierdzają, że spółka X Sp. z o.o. nie prowadziła w rzeczywistości obrotu olejem napędowy, a które przez skarżącego nie są w istocie kwestionowane. Podkreślić zwłaszcza należy, że spółka ta, podobnie zresztą jak spółki Y Sp. j. oraz Z Sp. z o.o., nie posiadała infrastruktury (np. bazy paliwowej, zbiorników na paliwo, dystrybutorów, czy cystern), która pozwalałaby na handel paliwami ciekłymi. Wynajmowane do połowy 2010 roku stacje paliw, zgodnie z wyjaśnieniami właścicieli, nigdy nie były przez spółkę użytkowane. Spółka nie wynajmowała również żadnych firm transportowych ani specjalistycznych pojazdów do przewozu paliw. Nie mogła zatem faktycznie obracać żadnym paliwem pochodzącym z legalnego źródła, odsprzedając je swoim kontrahentom.

Powyższe potwierdzają ostatecznie także ustalenia poczynione bezpośrednio względem spółek Y Sp. j. oraz Z Sp. z o.o. Organ podatkowy wskazał bowiem - oprócz wspomnianego już powyżej braku stosownej infrastruktury - że spółki te nie były zarejestrowane jako podatnicy podatku VAT, nie posiadały wymaganych pozwoleń uprawniających do prowadzenia działalności (koncesje obu spółkom cofnięto w styczniu 2010 roku), zmieniały się ich "siedziby wirtualne" i właściciele, nieznani byli prezesi spółek w KRS, którzy je reprezentowali. Spółki posiadały wprawdzie siedziby, jednakże pod wskazanymi adresami nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza.

W okolicznościach niniejszej sprawy wykazano zatem, że dostawa oleju napędowego nie została faktycznie zrealizowana przez spółkę X Sp. z o.o. bądź w dalszej kolejności przez kontrahentów tejże, to jest spółkę Y Sp. j. bądź Z Sp. z o.o., ponieważ żadna z tych spółek nie miała obiektywnych, realnych możliwości dostawy oleju napędowego. Konstatacji tej nie mogą zmienić okoliczności formalne odnoszące się do samej spółki X Sp. z o.o. - to jest posiadanie w 2010 roku koncesji na obrót paliwami ciekłymi, posiadanie numeru REGON, wpisu do KRS, czy zarejestrowanie jako podatnik VAT i składanie deklaracji z tytułu tego podatku - czy okoliczność zatrudniania w 2010 roku pracowników, bądź posiadania majątku. Bez istotnego znaczenia pozostaje przy tym także okoliczność zawarcia przez skarżącego ze spółką X Sp. z o.o. umowy na dostawę oleju napędowego, choć w tym względzie należy przyznać rację organowi podatkowemu, który rzeczonej umowie - przedstawionej dopiero na etapie postępowania odwoławczego - odmówił przymiotu wiarygodności. Okoliczności zawarcia tej umowy sprzeciwiają się wyjaśnienia samego skarżącego złożone jeszcze na etapie kontroli podatkowej, a wskazujące na ustną formę nawiązania współpracy. Co więcej, w toku kontroli podatkowej skarżący został wprost wezwany o wyjaśnienie czy w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. zakupy paliw odbywały się na podstawie pisemnych umów (pkt 15 wezwania z dnia [...] października 2014 r.), w odpowiedzi na co skarżący podał w piśmie z tego samego dnia - "zakupy paliw odbywały się na podstawie ustnych ustaleń pomiędzy skarżącym a dostawcą paliwa".

Strona 9/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6111 Podatek akcyzowy
602 ceny
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej