Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Sędzia WSA Mirella Ławniczak (spr.) Asesor sądowy WSA Robert Talaga po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu [...] marca 2022 roku sprawy ze skargi K. R. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej nr [...] w [...] z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] w [...] z dnia [...] stycznia 2021r. nr [...]; 2. zasądza od Dowódcy Jednostki Wojskowej na rzecz skarżącej kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Rozkazem personalnym z 26 stycznia 2021 r. nr [...] Dowódca [...], wskazując na art. 112 ust. 1 pkt 4 i art. 115 ust. 1 i 4 w związku z art. 114 ust. 4 pkt 3 w zw. z art. 10 pkt 4 oraz art. 122 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 860 z późn. zm., dalej jako u.s.w.ż.z.) oraz § 15 ust. 1 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 2014 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 670 z późn. zm., dalej jako Rozporządzenie) zwolnił z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do rezerwy szeregowego K. R., wskutek otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej; wskazał, że zwolnienie z zawodowej służby wojskowej nastąpi z dniem 31 marca 2021 r.
Uzasadniając napisał, że K. R. (dalej także jako skarżąca) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym: obsługa, na które została wyznaczona rozkazem personalnym Dowódcy [...] z 06 listopada 2017 r., nr [...]. Na podstawie art. 26 u.s.w.ż.z. bezpośredni przełożony - dowódca drużyny - zaopiniował szeregowego w dniu 07 września 2020 r. Opiniowana otrzymała 43 punkty czyli ocenę dostateczną. Rozpoznając odwołanie, wyższy przełożony - dowódcy plutonu, w dniu 21 września 2020 r. utrzymał opinię służbową w mocy.
Dalej napisał, że z punktacji w opinii służbowej wynika, że skarżąca przejawia zachowanie lekceważące do wykonywanych zadań, gdzie w polu jakość i terminowość wykonywania obowiązków/zadań uzyskała 4 punkty - "spełnia wymagania w ograniczonym zakresie". Ponadto dyspozycyjność żołnierza jest znikoma, gdzie w polu dyspozycyjność także uzyskała 4 punkty - "spełnia wymagania w ograniczonym zakresie". Ocenił, że kumulacja powyższych czynników jednoznacznie wskazuje na pejoratywny wydźwięk całokształtu przebiegu dotychczasowej służby wojskowej skarżącej, tym samym nie tylko uniemożliwiając dalsze pełnienie zawodowej służby wojskowej, ale również - co nie powinno pozostać bez znaczenia, jej postawa może wpływać demoralizująco na innych żołnierzy zawodowych. Żołnierz oceniany przez bezpośredniego przełożonego na ocenę dostateczną, obniża morale i dyscyplinę w pododdziale.
Dalej napisał, że zgodnie z art. 112 ust. 1 pkt 4 u.s.w.ż.z., żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej. Profesjonalizacja Sił Zbrojnych wymaga podniesienia poziomu jakościowego armii, odpowiednich kwalifikacji i predyspozycji żołnierzy zawodowych. W służbie wojskowej powinni pozostać jedynie żołnierze najlepiej przygotowani do realizacji zadań na zajmowanych i planowanych stanowiskach służbowych, których odpowiedzialność i zaangażowanie w działalność służbową nie budzą najmniejszych zastrzeżeń.
W odwołaniu od opisanej decyzji skarżąca, zastępowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o uchylenie lub zmianę zaskarżonego rozkazu i przydział służbowy na dotychczas zajmowane stanowisko służbowe. Uzasadniając pełnomocnik napisał, że oczywistym jest, że w związku z profesjonalizacją Sił Zbrojnych żołnierz zawodowy powinien być osobą sumienną, zdeterminowaną na osiągnięcie wyznaczonych celów, o wysokim zdyscyplinowaniu, wykonywane przez niego zadania powinny być wykonywane sumiennie i terminowo, z dużym zaangażowaniem w służbie, a także ze względu na specyfikę służby powinien być osobą dyspozycyjną. Organ nie wykazał nadmiernej absencji skarżącej w służbie. Pełnomocnik ocenił, że skarżąca nie nadużywała zwolnień lekarskich, pozostawała jedynie na zwolnieniu lekarskim w związku z faktem urodzenia dziecka w trakcie odbywania służby wojskowej. Ograniczenie dyspozycyjności sprowadzało się do faktu karmienia dziecka i posiadania w tym okresie zaświadczenia lekarskiego na tą okoliczność.