Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Dorota Winiarczyk - Ożóg, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 4 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję L. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2013 r., Nr [...].
Zaskarżoną decyzją z dna [...] lipca 2013 r., Nr [...], L. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w L. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia [...] maja 2013 r., Nr [...], orzekającą o braku podstaw do stwierdzenia u A. T. choroby zawodowej "obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz".
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w sprawie, której stan faktyczny przedstawia się następująco:
A. T. rozpoczął pracę jako uczeń praktycznej nauki zawodu w latach 1971-1974. W latach 1974-1984 pracował na stanowisku starszego rzemieślnika, a w latach 1984-2011 na stanowisku pomocnika maszynisty i maszynisty pojazdów trakcji spalinowej.
Z powodu zgłaszanych przez skarżącego dolegliwości słuchowych, A. T. został skierowany do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w L., gdzie nie rozpoznano u skarżącego choroby zawodowej. Również po przeprowadzeniu ponownych badań w jednostce orzeczniczej drugiego stopnia - Instytucie Medycyny Pracy w Ł. nie rozpoznano u skarżącego choroby zawodowej. W orzeczeniu z dnia [...] września 2012 r. wskazano, że przeprowadzone badanie audiologiczne wykazało obustronny ubytek słuchu typu odbiorczego o wielkości 53 dB dla ucha prawego i 53 dB dla ucha lewego, wyliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, jednak widoczne w audiogramie objęcie uszkodzenia słuchu w zakresie średnich częstotliwości nie jest charakterystyczne dla skutków hałasu. Ponadto, u skarżącego doszło do uszkodzenia błędnika po prawej stronie, co nie jest konsekwencją narażenia na hałas. W orzeczeniu podniesiono również, że warunkiem koniecznym do rozpoznania uszkodzenia słuchu jako choroby zawodowej niezbędne są udokumentowane dane o przekroczeniu normatywów higienicznych na stanowisku pracy, natomiast według oceny narażenia zawodowego z dnia [...] czerwca 2011 r. wydanej przez PPIS w L. na podstawie dokonanych w zakładzie pracy pomiarów hałasu w kabinie pojazdów trakcyjnych nie można potwierdzić wykonywania przez skarżącego zawodowych w warunkach przekroczeń normatywów higienicznych.
W piśmie z dnia [...] stycznia 2013 r. będącym uzupełnieniem uzasadnienia do wydanego orzeczenia lekarskiego Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia [...] września 2012 r. wskazano, że z wieloletnich badań epidemiologicznych dotyczących szacowania ryzyka rozwoju uszkodzenia słuchu wynika, iż dopiero przy wartościach ekspozycji na hałas wynoszącej 85 dB pojawia się niewielkie (1 - 4 %) ryzyko trwałego uszkodzenia słuchu u mężczyzn w wieku 45 lat i po narażeniu na hałas trwający co najmniej 25 lat. Stąd za wartości stwarzające istotne ryzyko rozwoju trwałego uszkodzenia słuchu przyjmowane są wartości ekspozycji 85 dB, co w warunkach Polski pokrywa się z najwyższym dopuszczalnym natężeniem - NDN. Ponadto, w sprawie A. T. obok braku narażenia na hałas przekraczający NDN tj., 85 dB istnieją liczne dodatkowe przesłanki do stwierdzenia braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Przede wszystkim obraz kliniczny stwierdzonego w chwili obecnej uszkodzenia słuchu nie jest jednoznaczny dla skutków działania hałasu na narząd słuchu (uszkodzenie słuchu oprócz zakresu wysokich częstotliwości obejmuje również zakres niskich i średnich częstotliwości co nie jest charakterystyczne dla działania hałasu na narząd słuchu). Do 2009 roku (w wykonanych badaniach audiometrycznych) średnie uszkodzenie słuchu było niewielkie (20-25 dB), nie dając podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Narażenie na hałas miało miejsce w latach 1971-2001 r., zatem obserwowana w chwili obecnej progresja uszkodzenia słuchu zaszła w okresie braku narażenia na hałas o poziomach stwarzających ryzyko rozwoju trwałego uszkodzenia słuchu. W końcu, u skarżącego występują dodatkowe istotne czynniki ryzyka rozwoju uszkodzenia słuchu (nadciśnienie tętnicze, cukrzyca), co w połączeniu z wyżej przytoczonymi faktami wskazuje na inną niż hałas przyczynę obserwowanego uszkodzenia słuchu.