Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Starszy asystent sędziego Małgorzata Olejowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 31 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz J. S. kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w sprawie zatrzymania J. S. prawa jazdy kategorii B.
Powyższa decyzja zapadła w sprawie, której stan faktyczny przedstawia się następująco:
Decyzją Prezydenta Miasta P. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...], J. S. został uznany za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych na rzecz W. P. Pismem z dnia [...] kwietnia 2015 r. Prezydent Miasta P. wystąpił o zatrzymanie skarżącemu prawa jazdy. Do wniosku dołączono powyższą decyzję oraz decyzję z dnia [...] marca 2015 r. nr [...], uznającą J. S. za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych na rzecz N. S.
W tych okolicznościach decyzją z dnia [...] kwietnia 2016 r. Starosta P. zatrzymał J. S. prawo jazdy kategorii B.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy decyzję Starosty P. z dnia [...] kwietnia 2016 r.
W uzasadnieniu, przywołując treść art. 5 ust. 3b i ust. 5 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. 2016 r., poz. 169 ze zm. - dalej jako "ustawa") Kolegium wskazało, że wyrokiem z dnia 22 września 2009 r., sygn. akt P 46/07 Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności art. 5 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz.U. Nr 86, poz. 732 ze zm.), dalej: ustawa o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych, z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Organ podniósł, że przepis art. 5 ust. 5 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów zawiera normę analogiczną do przepisu uznanego przez Trybunał za niekonstytucyjny, jednak przepis ten nadal obowiązuje i organ jest zobowiązany do merytorycznego załatwienia sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło również, że ostateczna decyzja z dnia [...] marca 2015 r. uznająca skarżącego za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych nadal obowiązuje i dopóki nie zostanie uchylona lub zmieniona w odpowiednim trybie jest wiążąca.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie J. S. wniósł o uchylenie powyższej decyzji i decyzji organu I instancji, podnosząc zarzuty naruszenia przepisów podstępowania, tj. art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 10, art. 11, art. 77, art. 80 i innych k.p.a. Skarżący wskazał, że prawo jazdy jest mu niezbędne, bowiem wykonuje zawód kierowcy i tylko z tego tytułu osiąga dochody. Zatrzymanie prawa jazdy spowoduje brak możliwości wywiązywania się z obowiązków alimentacyjnych. Skarżący podniósł również, że przez ponad osiem miesięcy przebywał w Areszcie Śledczym w L. i nie miał realnej możliwości regulowania alimentów. Po wyjściu z aresztu przez pewien czas pozostawał bez pracy, co też uniemożliwiało wywiązywanie się z obowiązku. Obecnie znalazł już pracę, jednak poza obowiązkiem alimentacyjnym względem pięciorga swoich dzieci ma również na utrzymaniu konkubinę i dwójkę wspólnych dzieci.