Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia SO del. Robert Hałabis, Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Protokolant Specjalista Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania dotyczącego rozgraniczenia nieruchomości I. oddala skargę; II. przyznaje adwokatowi R. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy), w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy) podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu.
Postanowieniem z dnia [...] września 2011 r., nr [...], wydanym z upoważnienia Prezydenta Miasta C. po rozpatrzeniu wniosku M. G. odmówiono zawieszenia postępowania rozgraniczeniowego.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż w związku z oddaleniem przez Sąd Okręgowy w L. II Wydział Cywilny Odwoławczy zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w C. Wydział Cywilny o odrzuceniu wniosku A. i G. N. w przedmiocie stwierdzenia nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia, nie zachodzą podstawy do zawieszenia niniejszego postępowania rozgraniczeniowego.
W wyniku rozpoznania zażalenia M. G., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. postanowieniem z dnia [...] listopada 2011 r., nr [...] utrzymało w mocy postanowienie z dnia [...] września 2011 r.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił argumentację organu pierwszej instancji wyrażającą się w stwierdzeniu braku przesłanek warunkujących zawieszenie postępowania. Organ zauważył, że w wyniku zakończenia postępowań przed sądami powszechnymi nie został ustalony pomiędzy nieruchomościami przebieg spornej granicy, a tym samym kwestia ta pozostaje nieuregulowana. W ocenie organu odwoławczego, nie zachodziły przesłanki do zawieszenia postępowania rozgraniczeniowego.
Na postanowienie organu odwoławczego M. G. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, iż od 1967 r. granica pomiędzy nieruchomościami stanowiącymi działki nr [...] wynika z map, które są dostępne w ewidencji geodezyjnej. Skarżąca wyjaśniła, że granica nie jest sporna, poza tym jest czytelna i nie zatarta, wobec tego nie ma potrzeby dokonywania kosztownego rozgraniczenia. Zdaniem skarżącej rozgraniczenie nieruchomości przeprowadza się tylko wówczas, kiedy granice na gruncie zostały zatarte i brak jest dokumentacji pozwalającej na ustalenie przebiegu granicy pomiędzy nieruchomościami. Skarżąca podkreśliła, że granica ustalona w 1967 r. powinna być granicą trwałą i niezmienną, a organ administracyjny nie powinien w niniejszej sprawie przeprowadzać postępowania rozgraniczeniowego czyniąc tym samym zadość nieuzasadnionym żądaniom właścicieli działki nr [...].
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.
Przedmiotem sporu w rozpatrywanej sprawie jest zasadność odmowy zawieszenia postępowania o rozgraniczenie nieruchomości.
Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), dalej: k.p.a., organ administracji publicznej zawiesza postępowanie: