Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie WSA Jerzy Drwal,, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 marca 2014 r. sprawy ze skargi R. R. na akt Starosty z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu. I. uchyla zaskarżony akt Starosty ; II. uznaje obowiązek Starosty dokonania na rzecz R. R. zwrotu kwoty 425 zł (czterystu dwudziestu pięciu złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego marki O. o numerze rejestracyjnym [...]; III. zasądza od Starosty o na rzecz R. R. kwotę 443,80 zł (czterysta czterdzieści trzy złote i osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 12 lipca 2013 r. R. R. wystąpił do Starosty [...] z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część wniesionej w dniu 4 lipca 2005 r. opłaty za wydanie karty pojazdu seria i numer [...], dotyczącej samochodu osobowego [...] o numerze rejestracyjnym [...]. Wnioskujący uzasadnił swoje roszczenie niezgodnością przepisów, które stanowiły podstawę pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu, z Konstytucją i z prawem wspólnotowym, co zostało potwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (Dz. U. Nr 15, poz. 119) oraz postanowieniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 grudnia 2007 r. w sprawie C-134/07 (Dz. Urz. UE z 2008 r. Nr C 64, s. 15/1).
W odpowiedzi na powyższe wystąpienie, udzielonej pismem z dnia 12 sierpnia 2013 r., Starosta [...] odmówił zwrotu określonej przez wnioskującego części opłaty za wydanie karty pojazdu. Organ wyjaśnił, że opłata została pobrana na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310, dalej powoływanego także jako "rozporządzenie z 2003 r."), a więc aktu należącego do źródeł prawa powszechnie obowiązującego, wiążącego organ administracji publicznej. Organ rejestrujący nie miał możliwości swobodnego określenia wysokości tej opłaty. Starosta podkreślił, że wprawdzie Trybunał Konstytucyjny we wspomnianym wyżej wyroku, stwierdził niekonstytucyjność przepisu stanowiącego podstawę pobierania opłaty za wydanie karty pojazdu w wysokości 500 zł, jednak nie określił skutków prawnych oraz postępowania organów rejestrujących w przypadku zgłaszania roszczeń odszkodowawczych. Ponadto Trybunał Konstytucyjny nie nadał swojemu orzeczeniu mocy wstecznej, lecz odroczył utratę mocy kwestionowanego przepisu rozporządzenia do 1 maja 2006 r., aby nie pozbawić powiatów odpłatności za wykonywanie przez nie czynności związane z wydawaniem kart pojazdów do czasu, kiedy wydane zostaną nowe przepisy regulujące te kwestię. Zatem opłaty do tego dnia pobierane były na podstawie i w granicach prawa, w związku z czym nie ma podstaw do zwrotu opłaty.
Pismem z dnia 21 sierpnia 2013 r. pełnomocnik wnioskodawcy wezwał Starostę [...] do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie stwierdzenia uprawnienia wnioskodawcy do otrzymania zwrotu części opłaty w kwocie 425 zł.
Starosta [...] w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 20 września 2013 r. podtrzymał wcześniej zajęte stanowisko w sprawie.
W skardze do sądu administracyjnego na akt Starosty [...] z dnia 12 sierpnia 2013 r. skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego aktu oraz uznanie obowiązku Starosty [...] dokonania na rzecz skarżącego zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu, zarzucając: