Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja,, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Monika Kutarska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi D. B. na akt Starosty z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt Starosty ; II. uznaje obowiązek Starosty dokonania na rzecz D. B. zwrotu kwoty 425 zł (czterystu dwudziestu pięciu złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria [...], dotyczącej samochodu osobowego marki F. o numerze rejestracyjnym [...]; III. zasądza od Starosty na rzecz D. B. kwotę 74,20 zł (siedemdziesiąt cztery złote dwadzieścia groszy) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia (...) D. B. wystąpił do Starosty (...) z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu kwoty 425 zł, stanowiącej część wniesionej w dniu (...) 2004 r. opłaty za wydanie karty pojazdu seria (...), dotyczącej samochodu osobowego marki Ford (...) o numerze rejestracyjnym (...).
Decyzją z dnia (...) Starosta (...) umorzył postępowanie w sprawie zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu z uwagi na przedawnienie terminu do złożenia wniosku i w związku z tym bezprzedmiotowość postępowania. Po rozpatrzeniu odwołania od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...) decyzją z dnia (...) uchyliło zaskarżoną decyzję z dnia (...) i umorzyło postępowanie pierwszej instancji, zaznaczając, że organ administracji publicznej powinien sprawę załatwić w formie czynności materialno-technicznej, a nie w formie decyzji.
Jeszcze przed wydaniem decyzji przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze Starosta (...) pismem z dnia (...) odmówił D. B. zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu. Organ wskazał, że opłata została pobrana na podstawie obowiązującego wówczas prawa, to jest na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. Nr 137, poz. 1310 ze zm., dalej cyt. także jako rozporządzenie). Trybunał Konstytucyjny orzekając wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r. w sprawie U 6/04 o niezgodności z Konstytucją RP przepisu § 1 ust. 1 rozporządzenia równocześnie orzekł, że przepis ten traci moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006 r., a więc wyrok ten wywierał skutki prawne na przyszłość. Organ wskazał, że jeżeli Trybunał biorąc po uwagę wszystkie chronione wartości decyduje się na utrzymanie w mocy przepisu sprzecznego z ustawą, umową międzynarodową lub Konstytucją, oznacza to, że tak długo jak przepis obowiązuje, żadnemu zachowaniu do którego przepis odnosi się, nie można przypisać cechy bezprawności. Z treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego wynika, że przyczyną odroczenia w czasie utraty mocy obowiązującej rozporządzenia było uwzględnienie skutków finansowych dla powiatów.
Po rozpatrzeniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa z dnia (...) 2012 r., decyzją z dnia (...) Starosta (...) umorzył postępowanie z uwagi na przedawnienie prawa do złożenia wniosku. Starosta (...) wyraził ponadto pogląd, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że sprawa powinna być załatwiona w formie decyzji administracyjnej, a nie w formie czynności materialno-technicznej jak wskazało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w decyzji z dnia (...). Następnie, po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w (...), decyzją z dnia (...) uchyliło zaskarżoną decyzję z dnia (...) i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ, powołując się na zmieniającą się linię orzecznictwa sądów administracyjnych stwierdził, że sprawy z wniosków o zwrot części opłaty za wydanie karty pojazdu wniesionych po dniu 1 stycznia 2010 r. należy rozstrzygać formie decyzji. Nadto Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że przedawnienie terminu do złożenia wniosku o zwrot części opłaty za wydanie karty pojazdu nie zachodzi w niniejszej sprawie.