Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję L. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] lipca 2013 r., nr[...] w przedmiocie gleboznawczej klasyfikacji gruntów oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., znak: [...], Starosta Ł. zatwierdził z urzędu zmiany w gleboznawczej klasyfikacji gruntów obrębu K., gm. S. W uzasadnieniu organ powołał się na wykonaną modernizację ewidencji gruntów, w wyniku której dokonano weryfikacji klasyfikacji gleboznawczej uaktualnionych użytków gruntowych zgodnie ze stanem faktycznym na gruncie.
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła B. W., zaskarżając ją w zakresie uznania części działki o nr ewid. [...] o pow. 2,36 ha położonej w miejscowości K. za grunt leśny. Podniosła, że wskazana część działki stanowi w rzeczywistości grunt orny, od kilku lat nieuprawiany i jedynie częściowo porośnięty samosiejkami, przez co nie może być uznany za las.
Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., znak: [...], L. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w L. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwołał się do ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12 poz. 59 ze zm.), w świetle której lasem jest grunt o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym lub przejściowo jej pozbawiony. Ponadto grunt ten musi spełniać jeden z warunków: być przeznaczony do produkcji leśnej; stanowić rezerwat przyrody lub wchodzić w skład parku narodowego; być wpisany do rejestru zabytków.
Umieszczane w ewidencji gruntów klasy gleboznawcze poszczególnych użytków, ich kontury i oznaczenia przyjmuje się z operatu gleboznawczej klasyfikacji gruntów.
Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o lasach, dla powszechnej ewidencji gruntów i budynków, przy ustalaniu zasięgu użytku gruntowego pod nazwą "las", wiążące znaczenie mają ustalenia planów urządzenia lasów i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące ich granic i powierzchni. Dlatego też nie jest możliwe uwzględnienie w powszechnej ewidencji gruntów i budynków granic i powierzchni lasu, które nie wynikają z planu urządzenia danego lasu. Przepis ten należy uznać za nadrzędny w stosunku do ogólnych zasad dotyczących sposobu uwzględniania i wprowadzania zmian w powszechnej ewidencji gruntów i budynków, co znajduje uzasadnienie w treści art. 20 ust. 3a ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Powołując się na poglądy wyrażane w orzecznictwie organ wskazał, że zmiany w ewidencji gruntów i budynków dotyczące powierzchni i granic lasów nie mogą być dokonywane wbrew planom urządzania lasów, które stanowią szczególny rodzaj planów zagospodarowania przestrzennego takich terenów i przesądzają o treści wpisów w ewidencji gruntów. Plan urządzania lasu zawiera, bowiem nie tylko opis, ale także zestawienie powierzchni lasów i gruntów do zalesienia (art. 18 ust. 4 pkt 1 lit. a ustawy o lasach).
Plan urządzenia lasu jest podstawowym dokumentem na podstawie, którego mogą być aktualizowane dane dotyczące granic i powierzchni lasów leżących na terenie objętym tym planem. Lasem w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach może być także grunt pozbawiony drzew i krzewów oraz runa leśnego. Grunt taki stanowi jednak las, o ile zostanie objęty planem urządzenia lasu i na tej podstawie został oznaczony symbolem "Ls" w ewidencji gruntów i budynków.