Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita, Sędzia NSA Maria Wieczorek (spr.), Protokolant Asystent sędziego Joanna Hołda, po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2004 r. sprawy ze skargi M. W. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze Służby Celnej oddala skargę
Dyrektor Izby Celnej zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu sprawy dotyczącej decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2003 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby celnej M. K., utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] września 2003 r.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że decyzją z dnia [...] września 2003 r. skarżący M. K. został zwolniony ze służby celnej w Izbie Celnej: Urząd Celny na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej w związku z tym, iż w dniu [...] września 2002 r. Prokuratura Rejonowa skierowała przeciwko M. K. do Sądu Rejonowego akt oskarżenia w sprawie [...] o przestępstwo z art. 233 § 1 Kodeksu karnego, tj. o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego.
W dniu [...] października 2003 r. M. K. złożył wniosek do Dyrektora Izby Celnej o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym zarzucił, że przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a wszedł w życie z dniem 10 sierpnia 2003 r., natomiast akt oskarżenia w przedmiotowej sprawie został skierowany do sądu w dniu 30 września 2002 r., a więc przed wejściem w życie powyższego przepisu. Wnioskodawca podniósł, że zastosowanie tego przepisu może mieć wyłącznie miejsce wyłącznie do aktów oskarżenia wniesionych po wejściu w życie nowelizacji.
Zdaniem M. K. przepis art. 25 ust. 1 pkt 8a stoi w zasadniczej sprzeczności z brzmieniem art. 42 ust. 3 Konstytucji RP, który stanowi, że każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie została stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu.
Odpowiadając na zarzuty wnioskodawcy Dyrektor Izby Celnej stwierdził, że art. 25 ust. 1 pkt 8a powyższej ustawy o Służbie Celnej będący podstawą przedmiotowego zwolnienia ze służby celnej wprowadzony przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 10 lipca 2003 r. o zmianie ustawy Kodeks Celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 120, poz. 1122) zaczął obowiązywać w dniu 10 sierpnia 2003 r. i jak wynika z jego treści ma on charakter obligatoryjny, tak więc nie zależy od uznania organu. Decyzja, której dotyczy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, została wydana w dniu [...] września 2003 r., a więc po wejściu w życie przedmiotowej nowelizacji.
Ponadto fakt zwolnienia ze służby w związku z zaistniałą konkretną przyczyną (wniesienie aktu oskarżenia) nie wskazuje na to, że ktokolwiek uznał M. K. winnym przestępstwa z art. 233 § 1 Kodeksu karnego, gdyż takie uprawnienia ma wyłącznie niezawisły sąd, co potwierdza prawomocnym wyrokiem.
Poza tym Dyrektor Izby Celnej jako organ administracji rządowej w sprawach celnych nie jest kompetentny do badania zgodności z konstytucją art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy, ponieważ takie uprawnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma Trybunał Konstytucyjny.