Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie: WSA Jerzy Drwal,, WSA Iwona Tchórzewska, Protokolant: Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi M. Ł. i M. Ł. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę.
Zaskarżonym do sądu postanowieniem z dnia [...] marca 2015 r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu wniosku M. Ł. i M. Ł. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymało w mocy swoje postanowienie z dnia [...] stycznia 2015 r., znak: [...], o odmowie stwierdzenia nieważności postanowienia Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] listopada 2014 r., znak: [...], w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za dozór i zwrot poniesionych wydatków związanych z dozorem pojazdu.
Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy:
W dniu 30 września 2014 r. M. Ł. i M. Ł., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą "A." s.c., wystąpili z wnioskiem o przyznanie zwrotu wydatków i wynagrodzenia za usunięcie z drogi pojazdu oraz za dozór w okresie od daty usunięcia do daty odbioru z parkingu. Wniosek dotyczył pojazdu marki Fiat, nr rej. [...].
Postanowieniem z dnia [...] listopada 2014 r., Dyrektor Zarządu Dróg i Mostów w [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta [...], przyznał wynagrodzenie i zwrot wydatków w kwocie 12.932,97 zł brutto. W nagłówku postanowienia stronę opisano w następujący sposób: "A." s.c., M. Ł., M. Ł. Postanowienie wysłano na adres, w którym skarżący prowadzą działalność, odebrał je w dniu 1 grudnia 2014 r. M. Ł.
W dniu 8 grudnia 2014 r. (data wpływu do organu) M. Ł. i M. Ł. wnieśli pismo, zatytułowane jako zażalenie, w którym wystąpili m.in. o stwierdzenie nieważności postanowienia w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków i wynagrodzenia za dozór i usunięcie pojazdu, w związku z wadliwym skierowaniem postanowień do spółki, w sytuacji, gdzie stronami postępowania są M. Ł. i M. Ł. W uzasadnieniu wskazano, że spółka cywilna nie może być stroną postępowania, stronami są osoby fizyczne - M. Ł. i M. Ł., a zatem postanowienie jest dotknięte wadą określoną w art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. - zostało skierowane do osoby nie będącej stroną w sprawie.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] odmówiło stwierdzenia nieważności postanowienia z dnia [...] listopada 2014 r.
W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, iż w jego ocenie nie można zasadnie twierdzić, że wydając kwestionowane postanowienie organ dopuścił się w sposób kwalifikowany naruszenia prawa i skierował postanowienie do podmiotu nie będącego stroną postępowania egzekucyjnego.
Kolegium wskazało, że kwestionowane postanowienie wydano na podstawie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015, ze zm.; dalej jako: u.p.e.a.). Z przepisu tego wynika, że stronami w sprawie zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór są, co do zasady, wierzyciel, zobowiązany oraz dozorca. W ocenie organu w postępowaniu egzekucyjnym nie znajduje zastosowania art. 28 k.p.a. regulujący pojęcie strony postępowania administracyjnego.
Organ zauważył, że w nagłówku kwestionowanego postanowienia organ