Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak,, Sędzia NSA Marek Zalewski (spr.), Protokolant asystent sędziego Adam Traczyk, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2004 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] sierpnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę
Dyrektor Izby Celnej działając na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641) decyzją z dnia [...] lipca 2004 r. zwolnił funkcjonariusza celnego A. Z. ze Służby Celnej, a następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2004 r. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] wydaną w sprawie Nr [...].
W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu [...] czerwca 2004 r. Prokuratura Rejonowa skierowała przeciwko A. Z. do Wydziału Karnego Sądu Rejonowego akt oskarżenia w sprawie [...] o przestępstwo z art. 178a § 1 kk, tj. o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego. W związku z powyższym w dniu [...] lipca 2004 r. Dyrektor Izby Celnej działając na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej, który został wprowadzony ustawą z dnia 23 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks Celny oraz o zmianie ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 120, poz. 1122), który wszedł w życie z dniem 10 sierpnia 2003 r. wydał decyzję o zwolnieniu funkcjonariusza celnego A. Z. ze Służby Celnej z dniem doręczenia przedmiotowej decyzji.
Od niniejszej decyzji strona złożyła w dniu [...] sierpnia 2003 r. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Dyrektor Izby Celnej po rozpatrzeniu wniosku decyzją z dnia [...] sierpnia 2004 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Strona w dniu [...] września 2004 r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na obie decyzje Dyrektora Izby Celnej w sprawie zwolnienia ze służby celnej inspektora celnego. Skarżący zarzucił:
- naruszenie prawa materialnego tj. art. 42 ust. 3 w zw. z art. 8 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez przyjęcie za podstawę prawną wydanych decyzji art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 roku o Służbie Celnej, który jest niezgodny z Konstytucją RP;
- naruszenie prawa materialnego - art. 27 Ustawy o Służbie Celnej, poprzez niezastosowanie procedury przewidzianej w tym przepisie, w przypadku wydania decyzji, której podstawą jest zarzut utraty zaufania do funkcjonariusza służby celnej;
- mające wpływ na prowadzone postępowanie i na treść orzeczenia naruszenie prawa procesowego - art. 15 kpa poprzez uzasadnienie decyzji wydanej wskutek ponownego rozpatrzenia sprawy nowymi zarzutami, nie przedstawionymi w pierwotnej decyzji Dyrektora Izby Celnej;
- naruszenie przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na prowadzone postępowanie i na treść orzeczenia, mianowicie art. 108 § 1 kpa poprzez brak faktycznego uzasadnienia postanowienia o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji, względnie ich uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że znaczną część uzasadnienia Dyrektor Izby Celnej poświęcił dowodzeniu, że skarżący utracił nieposzlakowaną opinię jak i jego zaufanie niezbędne do dalszego pełnienia służby. Zarzut ten został postawiony A. Z. dopiero w uzasadnieniu wtórnej decyzji Dyrektora Izby Celnej.