Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Sadurski, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Asystent sędziego Małgorzata Syta, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 listopada 2007 r. sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej z dnia [...] lipca 2007 r. Nr [...] w sprawie wprowadzenia zakazu używania materiałów i środków pirotechnicznych oddala skargę.
Uchwałą z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] Rada Miejska w sprawie wprowadzenia zakazu używania materiałów i środków pirotechnicznych na podstawie art. 40 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.) uchwaliła, że w celu zapewnienia spokoju i porządku publicznego a także bezpieczeństwa mieszkańców wprowadza się na terenie Miasta i Gminy zakaz używania materiałów i środków pirotechnicznych o działaniu hukowym i błyskowym, zwanych potocznie "fajerwerkami" (§ 1 uchwały). Zakaz ten ma nie obowiązywać w dniach 31 grudnia i 1 stycznia każdego roku kalendarzowego (§ 2 uchwały). W § 3 uchwały wprowadzono karę grzywny wymierzanej w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach, której podlegają podmioty naruszające zakaz określony w § 1 uchwały.
Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] wydanym z upoważnienia Wojewody przez I Wicewojewodę na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591, z póżn .zm.), stwierdzono nieważność uchwały nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...] lipca 2007 r. w sprawie wprowadzenia zakazu używania materiałów i środków pirotechnicznych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego organ nadzoru stwierdził, że w jego ocenie uchwała nr [...] Rady Miejskiej z dnia [...] lipca 2007 r. narusza art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. Stosownie do treści tego przepisu w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących rada gminy może wydawać przepisy porządkowe, jeżeli jest to niezbędne do ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego. Takie przepisy mogą też przewidywać za ich naruszenie karę grzywny wymienioną w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach.
O dopuszczalności uregulowania określonej materii w drodze przepisów porządkowych przesądza zbieg dwóch koniecznych przesłanek: materia ta nie jest regulowana w przepisach powszechnie obowiązujących oraz uregulowanie takie jest niezbędne dla ochrony wymienionych przez ustawodawcę dóbr, a mianowicie życia lub zdrowia, albo dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego.
W ocenie organu nadzoru w niniejszej sprawie nie została spełniona druga z wymienionych przesłanek stanowienia przepisów porządkowych.
Precyzyjne zdefiniowanie pojęcia "spokój i porządek publiczny" nie jest możliwe. Według E. Ochendowskiego (Prawotwórcza funkcja gminy, RPEiS nr 2 str. 30-31) "ogólnie można stwierdzić, że porządek i spokój publiczny to pewien stan zewnętrzny, polegający na przestrzeganiu przez ludność zasad współżycia społecznego".
Zakłócenie spokoju i porządku publicznego interpretuje się w ten sposób, że polega ono na wywołaniu takiego stanu, który w danym miejscu, czasie, okolicznościach i zgodzie z przyjętymi zwyczajami i obowiązującymi przepisami uważa się za nienormalny i który odczuwany jest jako utrudnienie lub uniemożliwienie ludziom normalnego zachowania się w miejscach dostępnych dla bliżej nieokreślonej liczby osób.