Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Fita,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Adam Traczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 lutego 2011 r. sprawy ze skargi D. C. na decyzję Wojewody z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania na pobyt stały 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. przyznaje radcy prawnemu A, C, od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Decyzją z dnia [...] września 2010 r., nr [...] wydaną z upoważnienia Wojewody na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. w związku z art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania D. C. od decyzji wydanej z upoważnienia Wójta Gminy z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...]; utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu podniesiono, że organ I instancji orzekł o odmowie zameldowania D. C. na pobyt stały w lokalu położonym w miejscowości G. Trzeci [...], motywując rozstrzygnięcie brakiem spełnienia kryteriów umożliwiających jej zameldowanie.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła D. C., żądając zameldowania pod w/w adresem, ponieważ od końca grudnia 2009 r. zamieszkuje w przedmiotowym lokalu wraz z rodziną i ma zamiar tam zamieszkiwać.
Organ II instancji nie podzielił zarzutów odwołania. Stwierdził, że wyrokiem z dnia [...] lutego 2009 r., sygn. akt [...] Sąd Rejonowy orzekł eksmisję rodziny D. C. z przedmiotowego lokalu, zaś wyrokowi w stosunku do D. C. nadał rygor natychmiastowej wykonalności. Wyrok ten został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy. Na podstawie powołanego wyroku toczy się postępowanie egzekucyjne.
Organ odwoławczy zauważył, że "zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa", warunkiem zameldowania jest legalne zamieszkiwanie w lokalu, tj. za wiedzą i zgodą podmiotu uprawnionego do dysponowania lokalem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2004 r., sygn. akt V SA 519/03). Jeżeli zatem odwołująca się, samowolnie, ponownie zamieszkała w przedmiotowym lokalu po wydaniu wyroku eksmisyjnego, uczyniła to wbrew woli wierzyciela - właściciela lokalu i sprzecznie z wydanym wyrokiem, który ją wiąże i który powinna wykonać (art. 365 k.p.c.). Zameldowanie nie może sankcjonować zachowań samowolnych i sprzecznych z prawem.
Skargę sądową na powyższą decyzję złożyła D. C., wnosząc o jej uchylenie oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji pierwszoinstancyjnej.
W uzasadnieniu zarzuciła dokonanie błędnych ustaleń faktycznych poprzez nieuwzględnienie faktu, że od grudnia 2009 r. nieprzerwanie mieszka w spornym lokalu, z zamiarem przebywania w nim na stałe. Podniosła, że organ I instancji wadliwie przeprowadził postępowanie dowodowe z tego m.in. względu, iż o przesłuchaniu dyrektorki szkoły, nie powiadomił jej. Stwierdziła, że wbrew twierdzeniu zawartemu w zaskarżonej decyzji, sam wyrok eksmisyjny do czasu jego wykonania nie daje podstaw do odmowy zameldowania.
Wojewoda w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Nadto stwierdził, że zebrany materiał dowodowy wskazuje na to, iż skarżąca nie zamieszkuje pod adresem G. Trzeci [...].
Sąd zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Przypomnieć naprzód należy, że w myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm. - zwanej dalej ustawą) - zadaniem ewidencji ludności jest m.in. rejestracja danych o rzeczywistym pobycie osób. Z tego zatem względu, zarówno zameldowanie, jak i wymeldowanie służą wyłącznie celom ewidencyjnym. Rejestracja owych danych odzwierciedlać powinna wyłącznie istniejący stan faktyczny.