Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak,, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi Polskich Pracowni [...] S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania w sprawie anulowania zgody na rozłożenie na raty opłaty rocznej za grunt Skarbu Państwa oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika Pracowni Konserwacji Zabytków, od pisma Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Nieruchomościami Urzędu Miasta z dnia [...] kwietnia 2005 r. ([...]) w sprawie anulowania zgody na rozłożenie na raty opłaty rocznej za grunt Skarbu Państwa w 2005 r., działając na podstawie art. 134 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - stwierdziło niedopuszczalność odwołania.
W uzasadnieniu postanowienia podniesiono, że Pracownie Konserwacji Zabytków wniosły odwołanie od pisma Zastępcy Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Nieruchomościami Urzędu Miasta z dnia [...] kwietnia 2005 r. ([...]), nazywając je decyzją. Pismo dotyczyło anulowania zgody na rozłożenie na raty opłaty rocznej za grunt Skarbu Państwa w 2005 r.
Z treści odwołania wynika, że Pracownie Konserwacji Zabytków. wniosły o odroczenie terminu płatności opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za grunt Skarbu Państwa, położony w L. przy ul. R. Urząd Miasta pismem z dnia [...] marca 2005 r. wyraził zgodę na rozłożenie opłaty rocznej na dwie raty. W piśmie z dnia [...] marca 2005 r. Spółka podniosła, że nie jest obowiązana uiszczać opłaty w oznaczonej wysokości, z uwagi na brak prawnego uzasadnienia do zmiany opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w związku z opodatkowaniem tego rodzaju opłat podatkiem VAT. Wspomnianym wyżej pismem z dnia [...] kwietnia 2005 r., Urząd Miasta anulował zgodę na rozłożenie opłaty rocznej na raty. Zdaniem pełnomocnika strony odwołującej się pismo to jest decyzją administracyjną, mimo iż nie posiada wszystkich elementów formalnych przewidzianych w art. 107 k.p.a., bowiem zawiera oznaczenie organu administracji, wskazanie adresata aktu i rozstrzygnięcie o stanie sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że w myśl art. 104 § 1 k.p.a. organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji administracyjnej, jeżeli przepisy kodeksu nie stanowią inaczej. Literalne brzmienie tego przepisu mogłoby sugerować, że z jego uregulowania wypływa domniemanie załatwienia sprawy przez organ administracji w drodze decyzji w każdym przypadku, gdy przepis materialnoprawny nie wymienia innej formy jej załatwienia. Przyjęcie tak szerokiego domniemania nie jest uprawnione, natomiast odkodowanie, że dane przepisy prawne przewidują działanie organu administracji w formie decyzji, powinno nastąpić przy odwołaniu się do doktrynalnego pojęcia decyzji jako aktu stosowania prawa, co pozwala na odróżnienie decyzji od innych form działania administracji (L. Żukowski, R. Sawuła: Postępowanie administracyjne i postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, Warszawa 2001, s. 102). W doktrynie jako cechy wyróżniające decyzję w ujęciu materialnoprawnym wymienia się, że jest to akt stosowania norm ogólnych i abstrakcyjnych, powszechnie obowiązujących, o charakterze materialnym, rozstrzygający o stosowaniu tych norm przez ustalenie wiążących ich konsekwencji, a kompetencja do jego wydania służy organowi państwa, przy czym jest to akt skierowany do podmiotu zewnętrznego, nie podporządkowanego organowi administracji, a niewykonanie ustanowionych w nim obowiązków sankcjonowane jest środkami egzekucji administracyjnej.